.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst a,.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst span.iw{display:inline-block}.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst a::first-letter,.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst span.iw::first-letter{text-transform:capitalize}
Мітрапаліт Леў I Слюбыч-Заленскі гербу Прус I (Тужына) (польск.: Lew (Leon) Ślubicz-Załęski herbu Turzyna (1648/1649). — 24 жніўня (часам 21 ліпеня) 1708, Уладзімір) — епіскап Рускай уніяцкай царквы, базыльянін; з 22 верасня 1695 г. 7-ы мітрапаліт Кіеўскі, Галіцкі і ўсяе Русі — кіраўнік Украінскай Грэка-Каталіцкай Царквы.
Леў Слюбіч-Заленскі паходзіў з валынскага шляхецкага роду, які валодаў вёскай Любічы. Гэта і дало другую частку яго прозвішча — Слюбіч (часам Шлюбіч), гэта значыць «з Любіч». Яго бацька — Францішак — быў падляшскім гарністам. Матчын брат — Венядзікт Глінскі — быў уладзімірскім біскупам.
У маладыя гады, дзякуючы свайму дзядзьку, біскупу Венедыкту, Леў паступіў у базыльянскі манастыр, прайшоў навіцыят у Быцені і прыняў манаскі пострыг у Супраслі. Спачатку вучыўся ў Оламаўцкім і Віленскім універсітэтах, вывучаў метафізіку ў Рыме. У 1673 годзе, ва ўзросце 25 гадоў, ужо будучы святаром, Леў прыехаў вучыцца ў Грэцкі калегіум св. Афанасія ў Рыме. Пасля трох гадоў вучобы настаяцель па прычыне пагаршэння стану здароўя адклікаў студэнта на радзіму, дзе ён стаў архімандрытам Жыровіцкага манастыра.
У 1677 (1678?) пасля смерці дзядзькі заняў уладзімірскую кафедру (спачатку як епіскап-каад’ютар (1678—1679), з 1679 — епіскап уладзімірскі і берасцейскі). Ужо ў 1678 г. ён адстойваў правы уніяцкай царквы на Гродзенскім сойме. Пасля смерці мітрапаліта Кіпрыяна Жохаўскага ў 1693 г. Апостальскі нунцый прызначыў біскупа Льва Слюбіча-Заленскага адміністратарам Кіеўскай мітраполіі і Полацкай архідыяцэзіі. У 1694 годзе епіскапы-мітрапаліты на сінодзе ў Варшаве абралі яго мітрапалітам і архімандрытам манастыра Святой Тройцы ў Дзермане.
У 1697 г. курфюрст Аўгуста II Моцнага ад Львоўскай зямлі і Перамышльскай зямлі. У 1700 -х гадах пачалася Паўночная вайна і рускія войскі акупавалі тэрыторыю Польшчы. З-за ненавіснага стаўлення цара Пятра І да уніяцкай царквы мітрапаліт Леў Слюбіч-Заленскі быў вымушаны бегчы ў Саксонію. Ён вярнуўся адсюль, як толькі рускія войскі адступілі. Памёр мітрапаліт 24 жніўня 1708 г. ва Уладзіміры.