Леў Барысавіч Талала́й (1906, Магілёўская губерня — 1942) — беларускі паэт.
У 1925—1926 гг. працаваў настаўнікам Вендаражскай пачатковай школы Магілёўскага раёна, у 1926—1928 гг. вучыўся ў Віцебскім педагагічным тэхнікуме. Быў прызваны ў Чырвоную Армію. З 1932 г. — супрацоўнік яўрэйскай газеты «Юнгер арбайтэр» («Малады рабочы»). У 1936—1941 гг. выкладаў рускую мову і літаратуру ў сярэдняй школе ў Мінску. З пачатку Вялікай Айчыннай вайны — у арміі. Загінуў у 1942 г. на фронце.
Першы верш апублікаваў у 1924 г. Пісаў на мове ідыш. Аўтар зборнікаў «Мой першы сноп» (1932) і «На маршы» (1940). Асобныя творы апублікаваны ў перакладзе на беларускую мову ў зборніку «Мы іх не забудзем» (1949).