Ле́па Мі́ка (эст.: Lepo Mikko, сапраўднае імя Леанід Мік (эст.: Leonid Mikk); 7 снежня 1911, Арукюла, Вільяндзімаа, Эстонія — 6 снежня 1978) — эстонскі жывапісец. Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі Эстоніі (1972).
Вучыўся ў 1927—1930 гадах у Мастацка-прамысловым вучылішчы ў Таліне, у 1931—1932 і 1936—1939 гадах у Вышэйшай мастацкай школе «Палас» у Тарту. У 1941 годзе выкладаў у Вышэйшай мастацкай школе імя К. Мягі ў Тарту, з 1944 года ў Талінскім інстытуце прыкладнога мастацтва, з 1951 года ў Мастацкім інстытуце Эстоніі ў Таліне, з 1965 года прафесар.
Творам уласцівы абагульнена-сімвалічныя вобразы, тэатральная сцэнічнасць, спалучэнні буйных, часам блізкіх да манахромных дэкар. паводле колеру плоскасцей: «Смалільшчыцы лодак» (1939), «Мыццё авечак», «Вячэрні пейзаж» (абодва 1959); «Дзяўчаты шыюць» (1965), «Песні часоў» (1970), «Чалавек і космас» і «Кола часу» (абодва 1971).