Лаўрэнцій — мужчынскі асабістае імя лацінскага паходжання; ўзыходзіць да лац.: Laurens (родны склон — Laurentis)- «лаўрэнцкі», гэта значыць жыхар Лаўрэнція, старажытнага горада ў Лацыуме, у якім паводле падання размяшчалася рэзідэнцыя легендарнага цара Лаціна; ў пераносным значэнні — «лацінскі», «рымскі» наогул.
Магчыма, што Лаўрэнт атрымаў сваю назву ад лац.: laurus — «лаўр», але больш верагодным уяўляецца дарымскае паходжанне назвы горада.
Ва ўсходніх славян імя Лаўрэнцій было перанесена з святца/месяцслова (царк.-слав: Лаѵре́нтїй), у які яно трапіла пры перакладзе праваслаўных богаслужбовых кніг на стараславянскую мову з кайнэ (стар.-грэч.: Λαυρέντιος).
У хрысціянскім анамастычным слоўніку імя Лаўрэнцій суадносіцца з некалькімі раннехрысціянскімі святымі, сярод якіх найбольш вядомы пакутнік архідыякан Лаўрэнцій Рымскі, пакараны смерцю ў 258 годзе у часы пераследу хрысціян, учыненых імператарам Валерыянам. Аб іншых ранніх святых з імем Лаўрэнцій у хрысціянскай традыцыі невядома нічога, акрамя даты памінання.
Старая каляндарная форма імя: Лаѵрентїй.
Кароткая форма імя: Лаўрэн.
Ад імя Лаўрэнцій і яго формаў ўтварыліся прозвішчы Лаўрэнцеў, Лаўрынец і іншыя.
Праваслаўны імяніны (даты прыводзяцца па грыгарыянскі каляндар):