У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Віланд.
Крыстаф Марцін Віланд (ням.: Christoph Martin Wieland; 5 верасня 1733, Ахштэтэн, Германія — 20 студзеня 1813, Веймар) — найбуйнейшы паэт і ідэолаг нямецкага ракако, выдавец першага ў Германіі часопіса літаратуры і мастацтва «Германскі Меркурый» (ням.: Der Deutsche Merkur).
Сын пастара, частку свайго жыцця правёў пры двары веймарскага герцага, дзе знаходзіўся ў сяброўскіх адносінах з Гётэ.
Пачатковы перыяд творчасці Віланда (1752—1763) — гэта перыяд пошуку ўласнага стылю. Першыя творы Віланда («Аб прыродзе рэчаў. Вершаванае павучанне ў 6 кнігах», 1752; «Дванаццаць маральных лістоў у вершах», 1752; «Выпрабаванне Аўраама», 1753; «Лісты памерлых да пакінутых сябрамі», 1753 і інш) створаны пад уплывам Бодмера і Клопштака. На драму «Клеменціна» вырашальны ўплыў аказвае Самуэль Рычардсан.