Крыстаф Вільгельм Гуфеланд (ням.: Christoph Wilhelm Hufeland; 12 жніўня 1762, Ланген-Зальца — 25 жніўня 1836, Берлін) — нямецкі тэрапеўт-клініцыст, доктар медыцыны (1783). Медыцынскую адукацыю атрымаў у Гётынгенскім універсітэце. Прафесар Енскага ўніверсітэта (з 1793), галоўны ўрач бальніцы Шарытэ ў Берліне (з 1800). Садзейнічаў заснаванню Берлінскага ўніверсітэта, у якім з 1810 прафесар кафедры тэрапіі. Стварыў у Берліне паліклінічнымі інстытут.
Вялікая заслуга Гуфеланда ў заснаванні асаблівай галіны біялогіі і медыцыны — геранталогіі, якую назваў макрабіётыкай. У сваёй працы «Мастацтва падоўжыць чалавечае жыццё» (1797), якая адыграла важную ролю ў фарміраванні ўяўленняў пра фактары, якія ўплываюць на даўгалецце, у станаўленні вучэння аб даўгалецці, даў комплексныя рэкамендацыі па асабістай гігіене, працы, адпачынку, рэжыму харчавання.