Кольчына[1] (укр.: Кольчино) — пасёлак гарадскога тыпу ў Мукачэўскім раёне Закарпацкай вобласці Украіны на рацэ Латарыца, чыгуначная станцыя.
Тэрыторыя сучаснага пасёлка была заселеная людзьмі з I тысячагоддзя да н.э. Археалагічныя знаходкі сведчаць, што тагачасныя жыхары займаліся вырабам керамікі. У XII-ХІІІ ст. на тэрыторыі пасёлка пасяліліся нямецкія каланісты. Першае згадванне аб паселішчы ў пісьмовых крыніцах — 1430 г. Назва паходзіць ад вугорскага слова «kölcsön», што азначае «пазычаны», «падорана».
У 1768 г. (а магчыма, яшчэ ў 1672 г.) на тэрыторыі вёскі Шэлестава (цяпер частка Кольчына) трансільванскія князі Ракацы (уладальнікі Мукачево) стварылі першы на Закарпацці жалезаплавільны завод, які працаваў на мясцовай рудзе. Вырабляў ён сельскагаспадарчыя прылады, хатняе абсталяванне: саломарэзкі, плугі, рыдлёўкі, матыкі, цвікі, кухонныя пліты, падсвечнікі, млыны і інш. Прадукцыю завода экспартавалі на рынкі Еўропы.
У 1711 г. пасля паразы паўстання пад кіраўніцтвам Ферэнца Ракацы завод разам з вёскай і цэлай Мукачыўскай дамініяй быў адабраны Габсбургамі ад князёў Ракацы і перададзены нямецкім графам Шэнбарнам. У 1945 г. на месцы завода стварылі дзяржаўны станкабудаўнічы завод (тады імя Кірава).
У канцы XIX ст. у Кольчыне пабудавалі першую ў Карпацкім рэгіёне Украіны гідраэлектрастанцыю (злучаную з млыном; рэшткі абсталявання яшчэ да нядаўняга часу захоўваліся на тэрыторыі базы адпачынку нафтаправода «Дружба»).