Карл Леангард Рэйнгольд (ням.: Carl Leonhard Reinhold; 26 кастрычніка 1758, Вена — 10 красавіка 1823, Кіль) — нямецкі філосаф.
Нарадзіўся ў Вене. Ва ўзросце 14 гадоў паступіў у іезуіцкі каледж святой Ганны. У 1783 годзе, пакінуўшы духоўны сан, збег у Веймар. Тут ён пасябраваў з вядомым тады літаратуразнаўцам, філосафам, тэарэтыкам антычнасці К. М. Віландам (потым стаў і яго зяцем). Захапіўшыся Кантам, ён выдаў «Лісты аб кантаўскай філасофіі» (ням.: Briefe über die Kantsche Philosophie, 1786), шмат паспрыяў папулярнасці кантаўскай філасофіі. Кант ухваліў гэтыя «Лісты» і Рэйнгольд стаў прафесарам у Іене (1787—1794) і ў Кілі (1794—1794). Яго месца прафесара ў Іене ў 1794 годзе заняў Фіхтэ.