wd wp Пошук: ⬜

Карла Тальявіні

Карла Тальявіні (Балоння, 18 студзеня 1903 — Балоння, 31 мая 1982) — італьянскі лінгвіст, які спецыялізаваўся ў гістарычнай лінгвістыцы(руск.) бел..

Біяграфія

Прафесар універсітэта з 1935 года, выкладаў ва ўніверсітэтах Балонні, Неймегена(руск.) бел., Будапешта і, з 1935 года, Падуі, быў дэканам факультэта пісьменства і філасофіі з 1947 па 1952 гады.

Член шэрагу культурных акадэмій, рэдактар часопіса «Studi Rumeni» з 1927 па 1933 гады і супрацоўнік розных часопісаў з артыкуламі пра распаўсюджвання глаталагічных праблем, у 1963 годзе быў узнагароджаны залатым медалём за заслугі школы, культуры і мастацтва.

Разам з Бруна Мігліярыні(англ.) бел. і П’еро Ф’ярэлі(італ.) бел. ён з’яўляецца адным з трох галоўных аўтараў першага друкаванага выдання (1969) «Dizionario d’ortografia e di pronunzia(італ.) бел.» RAI(італ.) бел..

Карла Тальявіні быў выбітным паліглотам. Ён ведаў 120 жывых і мёртвых моў. Ён быў сябрам больш за 50 акадэмій навук розных краін свету. Калі Тальявіні было 12 гадоў, ён валодаў сям’ю мовамі, а ў 22 гады атрымаў доктарскі дыплом і ўжо ведаў 15 моў. Вывучэнне моў стала для яго патрэбай і неабходнасцю. Ён вывучаў па 3-4 мовы ў год. У 1963 годзе Тальявіні стаў сенсацыяй кангрэса мовазнаўцаў ў горадзе Нью-Ёрку, калі выйшаў на трыбуну і прамовіў кароткую прывітальную прамову на 50 мовах[7].

Асноўныя выданні

Grammatica della lingua rumena, Heidelberg, Giulio Groos, 1923.
Antologia rumena, Heidelberg, Giulio Groos, 1923.
Il dialetto del Comelico, in Archivum Romanicum, X, 1926, pp. 1-200.
La lingua degli indi Luiseños (alta California) secondo gli appunti grammaticali inediti di un chierico indigeno, Bologna, presso Nicola Zanichelli, 1926.
Divagazioni semantiche rumene. Dal nome proprio al nome comune, in Archivum Romanicum, XII, 1928, pp. 161-231.
Il «Lexicon Marsilianum»-Dizionario latino-rumeno-ungherese del sec. XVII-Studio filologico e testo, Bucarest, 1930.
Divagazioni semantiche rumene e balcaniche (Dal nome proprio al nome comune), in Archivum Romanicum, XVI, 1932, pp. 333-383.
Introduzione alla glottologia generale comparata, Padova, Gruppo Universitario Fascista, 1936.
Elementi di linguistica italiana, Padova, Gruppo Universitario Fascista, 1936.
Il dialetto di Livinallongo, Bolzano (Castel Mareccio), Istituto di Studi per l’Alto Adige, 1934. 1937.
Grammatica comparata delle lingue neolatine. Fonetica storica, Padova, Gruppo Universitario Fascista, 1937
L’albanese di Dalmazia. Contributi alla conoscenza del dialetto ghego di Borgo Erizzo presso Zara, Firenze, Leo S. Olschki, 1937.
Testi scelti per le esercitazioni di glottologia, Padova, Gruppo Universitario Fascista, 1937.
Grammatica elementare della lingua portoghese, Heidelberg, Giulio Groos, 1938.
Rumänische Konversations-Grammatik, Heidelberg, Giulio Groos, 1938.
Lezioni di glottologia. Parte II, Padova, Gruppo Universitario Fascista, 1940.
Cenni di grammatica comparata delle lingue germaniche con speciale riguardo al tedesco e all’inglese, Bologna, La Grafolito Editrice, 1940.
Le parlate albanesi di tipo Ghego orientale (Dardania e Macedonia nord-occidentale), Roma, 1942.
Guida alle tesi di laurea e di perfezionamento nelle discipline linguistiche, Bologna, Riccardo Pàtron, 1946.
Contributi allo studio della stratificazione del lessico albanese, I: famiglia e parentela, in «Atti dell’Istituto veneto di scienze, lettere ed arti», 1948, tomo 106, pp. 194-220.
Le origini delle lingue neolatine, Bologna, Riccardo Pàtron, 1949.
Cenni di fonetica e morfologia storica del latino, Bologna, Riccardo Pàtron, 1949.
Un nome al giorno. Origine e storia di nomi di persona italiani, Torino, Edizioni Radio Italiana, 1955
Storia di parole pagane e cristiane attraverso i tempi, Brescia, Morcelliana, 1963.
Panorama di storia della linguistica, 3ª edizione, 1970.
Studi linguistici ladino-veneti. Nuovi contributi alla conoscenza del dialetto del Comelico, Venezia, Premiate officine grafiche Carlo Ferrari, 1944. (Estratto da: Atti dell’Istituto veneto di scienze, lettere ed arti, 1942-43 e 1943-44, tomi 102 e 103, parte 2.)
Introduzione alla glottologia, 5ª edizione interamente rifusa, 2 voll. Bologna, Riccardo Pàtron, 1963.
Crestomazia germanica, vol. I, Bologna, Riccardo Pàtron, 1963.
La stratificazione del lessico albanese. Elementi indoeuropei, Bologna, Riccardo Pàtron, 1965.
Panorama di storia della filologia germanica, vol. I, Bologna, Riccardo Pàtron, 1966.
Dizionario d’ortografia e di pronunzia (DOP), redatto con Bruno Migliorini e Piero Fiorelli, Torino, ERI-Edizioni RAI Radio-televisione Italiana, 1969.
Dizionario degli etnici e dei toponimi italiani (DETI), in collaborazione con Teresa Cappello, Bologna, Pàtron, 1981.
Scritti minori (saggi raccolti a cura di M. Cortelazzo, G. B. Pellegrini, E. Peruzzi), Bologna, Pàtron, 1981.
Il dialetto del Comelico; Nuovi contributi alla conoscenza del dialetto del Comelico, Santo Stefano di Cadore, Comunità montana del Comelico e Sappada, 1988 (ristampa anastatica dell’edizione del 1926, con correzioni e aggiunte, e dell’edizione Venezia, Officine grafiche C. Ferrari, 1944).

Зноскі

1 2 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr: платформа адкрытых даных — 2011. Праверана 10 кастрычніка 2015.
1 2 Brozović D., Ladan T. Carlo Tagliavini // Hrvatska enciklopedija — LZMK, 1999. — 9272 с. — ISBN 978-953-6036-31-8
↑ (unspecified title) Праверана 3 ліпеня 2019.
↑ J.A. Bornewasser Katholieke Hogeschool Tilburg, deel I, 1927-1954: economie - ethiek - maatschappij — Anthos, 1978. — 326 с.
↑ https://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMGARO01:000173602:mpeg21:a0010
↑ Schreuder O. C. Tagliavini // Proeven van eigen cultuur, vijfenzeventig jaar Katholieke Universiteit Nijmegen 1923-1998 Deel II 1960-1998 — 1998. — 539 с. — ISBN 90-5625-040-X
↑ Память (руск.)

Літаратура

Carlo Tagliavini, in Enciclopedia Biografica Universale Treccani, XVIII, p. 546, Istituto della Enciclopedia Italiana, Roma, 2007.
Scritti minori (saggi raccolti a cura di M. Cortelazzo, G. B. Pellegrini, E. Peruzzi), Bologna, Pàtron, 1981.