У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Пупараў. Канстанцін Васільевіч Пупараў (руск.: Константин Васильевич Пупарев; 1803 — 24 снежня 1873, Цвер) — рускі ўрач-акушэр, імя якога носіць адна[1] з прыкмет смерці(ням.) бел. ад пераахалоджвання, што выкарыстоўваецца ў судовай медыцыне для вызначэння прычыны і тэрміну смерці.
Сын купца. Вучыўся ў Вяцкай гімназіі(руск.) бел., а з 1825 года — у Казанскім універсітэце, у 1829 годзе быў узнагароджаны срэбным і залатым медалямі і скончыў курс са званнем лекара I аддзялення. У тым жа годзе Пупараў быў пасланы на барацьбу з халернай эпідэміяй(руск.) бел. у Арэнбург, а потым — у Казань, з 1831 года быў лекарам Чыстапальскага павета(руск.) бел. Казанскай губерні, з 1841 года — гарадавым лекарам у Казані, з 1844 года — павятовым лекарам у Царовакакшайску і затым — урачом у маёнтку Бахмецева ў Чыстапальскім павеце. У 1845 годзе Пупараў атрымаў у Казанскім універсітэце званне інспектара ўрачэбнай управы, а ў наступным годзе — званне акушэра ў Медыка-Хірургічнай Акадэміі(руск.) бел. ў Пецярбургу. З 1846 года ён быў акушэрам Яраслаўскага медычнага кіравання, з 1847 года — інспектарам Вятского медычнага кіравання, а з 1851 года займаў такую ж пасаду ў Цверы; звольнены ў 1866 годзе і пражыў у Цверы да смерці.
Надрукаваў наступныя навуковыя працы і медыцынскія тэксты: