wd wp Пошук: ⬜

Канстанцін Іванавіч Ціхаміраў

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Ціхаміраў. Канстанцін Іванавіч Ціхаміраў (13 снежня 1848, Віцебск — 1 жніўня 1913) — расійскі інжынер і архітэктар, выкладчык[1]. Меў прынамсі двух братоў: Сяргей таксама быў інжынерам-архітэктарам, а Мікалай(руск.) бел. — урачом-афтальмолагам, лейб-акулістам Найвысокага двара[2][3].

Біяграфія

Дзяцінства і адукацыя

Нарадзіўся ў Віцебску 13 снежня 1848 года. Пачатковую адукацыю атрымаў у Віцебскай гімназіі. У 1868 годзе паступіў у Пецярбургскае будаўнічае вучылішча пансіянерам земства. Скончыў курс у 1873 годзе па першым разрадзе[1].

Прафесійная дзейнасць

Адразу пасля заканчэння вучылішча быў прылічаны да Міністэрства ўнутраных спраў з адкамандзіраваннем для заняткаў у Тэхнічна-будаўнічы камітэт(руск.) бел.[1].

Адначасова з тым паступіў памочнікам да інжынера-архітэктара Д. Д. Сакалова(руск.) бел. на працы па перабудове будынкаў галоўнай тэлеграфнай станцыі і тэлеграфнага дэпартамента ў Санкт-Пецярбургу [1]. У 1875 годзе адкамандзіраваны міністэрствам у дапамогу Д. Д. Сакалову па пабудове будынка тэлеграфнага музея і кватэры для дырэктара названага дэпартамента. У той самы час К. Ціхаміраў займаўся ў якасці тэхніка пры канцылярыі дырэктара Пецярбургска-Варшаўскай чыгункі. У 1875 годзе запрошаны ў школу дзясятнікаў для кіраўніцтва чарцёжнымі заняткамі і для выкладання курса архітэктуры (да 1883). У 1876 годзе прызначаны памочнікам выкладчыка архітэктурнага чарчэння ў Пецярбургскае Будаўнічае вучылішча, а з 1878 года складаўся выкладчыкам па складанні архітэктурных праектаў[1].

З 1876 года, па заканчэнні пабудоў тэлеграфнага ведамства, К. Ціхаміраў быў памочнікам у інжынера-архітэктара А. Р. Гешвенда(руск.) бел. (да 1885 года) і ўдзельнічаў пры наступных яго пабудовах у Пецярбургу: трох дамоў купца К. Б. Корпуса ля Чырвонага і Сіняга мастоў па набярэжнай(руск.) бел. р. Мойкі [4][5], дома купца Шахава на Ганчарнай вуліцы, дома сп. А. Р. Гешвенда на 9-й лініі(руск.) бел. Васільеўскага вострава [6], дома(руск.) бел. для служачых фінляндскай чыгункі(руск.) бел.[7] і дома купца Г. І. Любіенса ля Ізмайлаўскага моста[8]. У 1877-78 гадах быў памочнікам інжынера-архітэктара А. Ю. Навіцкага і загадваў пабудоваю будынка механічнай майстэрні балтыйскага суднабудаўнічага завода(руск.) бел.[9] і, нарэшце, у якасці памочніка архітэктар А. К. Кейзера, займаўся пры пабудове дома Рускага таварыства гандлю аптэкарскімі таварамі[10].

У студзені 1877 года К. Ціхаміраў прызначаны малодшым тэхнікам пры чарцёжнай Тэхнічна-будаўнічага камітэту, а ў 1882 годзе — на пасаду памочніка вытворчага спраў камітэту і складаўся на ёй прынамсі да 1892 года. На гэтым пасту ім было складзена шмат праектаў будынкаў і капліц для розных губерняў. На службе ў Тэхнічна-будаўнічым камітэце К. Ціхаміраў быў камандзіраваны ў 1882 годзе ў дапамогу інжынер-архітэктару А. Ю. Навіцкаму для абрэвізавання справаводства будаўнічых аддзяленняў і для высвятлення стану тэхнічнай часткі ў паўднёва-заходніх губернях. Разам з тым ён даследаваў старажытны храм Богаяўлення ў г. Астрогу Валынскай губерні, пабудаваны князем Канстанцінам Астрожскім і склаў праект рэстаўрацыі яго. Гэты праект быў прыведзены ў выкананне П. А. Базілеўскім.

У 1877 годзе запрошаны выкладчыкам чарчэння, спачатку тэхнічнага, а з 1882 года — архітэктурнага у Інстытут інжынераў шляхоў зносін(руск.) бел., дзе прынамсі да 1892 года складаўся памочнікам па складанні архітэктурных праектаў у прафесара Д. Д. Сакалова(руск.) бел.. Некаторы час складаўся архітэктарам будынкаў інстытута інжынераў шляхоў зносін і членам камісіі па перабудове гэтых будынкаў (1891-92).

У 1892 годзе быў прызначаны членам камісіі па ўпарадкаванні санітарнага стану Міністэрства ўнутраных спраў, утворанай з нагоды халернай эпідэміі(англ.) бел..

Акрамя дзяржаўнай службы К. Ціхаміраў займаўся таксама і прыватнай дзейнасцю. У 1886 годзе ў якасці члена таварыства, пад фірмаю «Лукашэвіч і К°», па ўладкаванні ацяплення і вентыляцыі будынкаў К. Ціхаіміраў прымае ўдзел ва ўсіх яго аперацыях.

З 1890 года складаўся членам камісіі, якая загадвала справамі падпіскі для адпраўкі таварышаў, былых выхаванцаў Будаўнічага вучылішча і Інстытута Грамадзянскіх інжынераў, за мяжу. На працягу дванадцаці гадоў К. Ціхаміраў быў членам Пецярбургскага таварыства архітэктараў(руск.) бел..

Адрасы

З 1907 па 1912 год жыў у Санкт-Пецярбургу ў даходным доме Г. М. Штальман [11][12]

Творчасць

Асобныя творы

Дачы сп. М. І. Ціхамірава(руск.) бел. і сп. У. М. Тукмачова ў Азярках(руск.) бел., паблізу ад Санкт-Пецярбурга
Хлебныя крамы ў двары купца Башкірава, па Калашнікаўскай набярэжнай у Санкт-Пецярбургу
Дом для садоўніка ў маёнтку сп. Э. А. Юнге(руск.) бел. ў Крыму
Дом у маёнтку В. У. Бібікавай у Пскоўскай губерні
Барскі дом у маёнтку барона Н. Ф. Корфа, паблізу ст. Белай Пецярбургска-Варшаўскай чыгункі [13]
Дом для служачых у маёнтку графа А. Д. Шарамецева(руск.) бел. паблізу Санкт-Пецярбурга
Перабудова будынка гімназіі Імператарскага чалавекалюбчага таварыства(руск.) бел., па набярэжнай Крукава канала(руск.) бел. ў Санкт-Пецярбургу
і іншае

Зноскі

1 2 3 4 5 Барановский Г. В. Юбилейный сборник сведений о деятельности бывших воспитанников Института гражданских инженеров (Строительного училища) 1842—1892 с. 343-44 (руск.)
↑ Е. Л. Александрова. Дачная местность местность Шувалово — Озерки (руск.)
↑ ЦГИА СПб. Ф. 224. Оп. 3. Д. 4671. Доклады СПб. губернской земской управы. 1885.
↑ Доходный дом К. Б. Корпуса (руск.)
↑ Доходный дом К. Б. Корпуса (руск.)
↑ Доходный дом А. Р. Гешвенда (руск.)
↑ Жилой дом служащих Финляндской ж. д. (руск.)
↑ Доходный дом — Доходный дом Г. И. Любиенса (руск.)
↑ Балтийский судостроительный завод (руск.)
↑ Дом Русского общества торговли аптекарскими товарами (по наб. кан. Грибоедова) (руск.)
↑ ВПб на 1908. O. III. C. 604, на 1909. С. 784, на 1910. С. 784, на 1911. С. 887, на 1912. С. 895
↑ Дом А. Н. Штальман (руск.)
↑ Белая, станция Санкт-Петербурго-Варшавской железной дороги // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.) . — СПб., 1890—1907.