У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Рудакоў.
Канстанцін Іванавіч Рудакоў (руск.: Константин Иванович Рудаков; 26 сакавіка 1891, Санкт-Пецярбург — 1949, Ленінград) — савецкі мастак-графік і педагог, член Ленінградскага Саюза мастакоў.
Нарадзіўся 26 сакавіка 1891 года ў Санкт-Пецярбургу ў сям’і мастака-дэкаратара Марыінскага тэатра. Займаўся ў прыватных студыях у П. Чысцякова і В. Савінскага, у «Новай мастацкай майстэрні» у М. Дабужынскага, Я. Лансерэ, Б. Кустодзіева. У 1918—1922 вучыўся ў Акадэміі мастацтваў у Петраградзе (ПГСХУМ-ВХУТЕИН) на архітэктурным і маляўнічым факультэтах. Скончыў інстытут па майстэрні Д. Кардоўскага з прысваеннем звання мастака жывапісу.
З 1918 года ўдзельнічаў у выставах, быў сябрам «Свету мастацтва», «Абшчыны мастакоў», АХРР, член-заснавальнік «Таварыства жывапісцаў» (1928—1930). З 1932 года член Ленінградскага Саюза мастакоў. У 1920-я шмат працаваў у галіне сатырычнай графікі для часопісаў «Чыж», «Вожык», «Бегемот», «Смехач», «Кракадзіл». Пазней займаўся станкавай графікай, стварыўшы ў 1930-я гады серыі «нэпман», «Захад», «Аголеныя натуршчыцы». Вядомасць і прызнанне атрымаў як ілюстратар твораў рускай і еўрапейскай класікі: «Яўген Анегін» А. Пушкіна (1934), «Нана» Э. Заля (1935—1937), «Мілы сябар» Г. дэ Мапасана (1935—1937), «Шчаўкунок» А. Гофмана (1937), «Ганна Карэніна» (1942—1945) і «Вайна і мір» (1941—1948) Л. Талстога, «Рэвізор» М.Гогаля (1948), «Манон Леско» А. Прэво (1948) і іншых.
1929 да канца жыцця выкладаў у ЛИЖСА, а таксама на графічным аддзяленні Ленінградскага інстытута інжынераў камунальнага будаўніцтва. У 1938—1940 працаваў у Эксперыментальнай літаграфскага майстэрні ЛОСХ. У 1940-х стварыў эскізы касцюмаў да пастановак «Гора ад розуму» А. Грыбаедава для Ленінградскага акадэмічнага тэатра драмы ім. А. С. Пушкіна, «Вяселле» А.Чэхава (1942) і «Шмат шуму з нічога» У. Шэкспіра (1943 г., не ажыццёўлена) для Ленінградскага тэатра эстрады. У гады Вялікай Айчыннай вайны і блакады стварыў серыю партрэтаў байцоў СПА, працаваў над тэатральнымі дэкарацыямі, выконваў жывапісныя пано для гарадскіх плошчаў і вуліц, супрацоўнічаў у часопісе «Костёр».