Какістакратыя (ад стар.-грэч.: κάκιστος — найгоршы) — сістэма кіравання, якая знаходзіцца ў руках найгоршых, найменш кваліфікаваных і/або найбольш несумленных грамадзян[1][2].
Слова ўтворана ад двух грэчэскіх слоў: какістас (стар.-грэч.: κάκιστος — найгоршы) і кратас (стар.-грэч.: κράτος — урад), што літаральна азначае «ўрад найгоршых»[3].
Першае ўжыванне слова сустракаецца ў казані Пола Госнальда, якое датуецца 1644 годам[4][5].
Нямецкі паэт Крыстаф Марцін Віланд бачыў у Французскай рэвалюцыі рызыку какістакратыі[6].
У сваім рамане 1829 года «Няўдачы Эльфіна» англійскі аўтар Томас Лаў Пікак тлумачыць какістакратыю як антонім да арыстакратыі, паколькі па-грэчаскі aristos (ἄριστος) азначае «выдатны»[7]. У сваіх «Успамінах пра рабства» 1838 года сенатар ЗША Уільям Гарпер параўнаў какістакратыю з анархіяй[8].