wd wp Пошук: ⬜

Каарэл Ірд

Ка́арэл Ірд (эст.: Kaarel Ird; 27 жніўня 1909, Рыга, Ліфляндская губерня, Расійская імперыя — 25 лютага 1986, Вільяндзі, Эстонская ССР, СССР) — эстонскі савецкі акцёр

, рэжысёр оперы

, тэатральны рэжысёр

, тэатральны педагог. Народны артыст Эстоніі (1958), Народны артыст СССР (1970), Герой Сацыялістычнага Працы (1984). Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі Эстоніі (1947) і Дзяржаўнай прэміі СССР (1967).

Біяграфія

Каарэл Ірд нарадзіўся 14 (27) жніўня 1909 года ў Рызе (цяпер у Латвіі).

З 1932 года выступаў на сцэне тэатра «Эндла» у Пярну. У 1932—1934 гадах акцёр і мастак-дэкаратар Рабочага тэатра ў Пярну. У 1934—1936 гадах вучыўся ў студыі драматычнага мастацтва ў Тарту, якую так і не скончыў.

У 1937—1939 гадах акцёр і рэжысёр Рабочага тэатра ў Тарту. У 1939—1940 гадах спявак хору, у 1940—1941, 1944—1948, 1949—1950 і 1955—1986 гадах мастацкі кіраўнік і галоўны рэжысёр Дзяржаўнага акадэмічнага тэатра Эстонскай ССР «Ванемуйнэ» ў Тарту, які аб’ядноўваў усе жанры сцэнічнага мастацтва — оперу, драму, аперэту і балет. З 1940 года член УКП(б) .

З пачаткам вайны ўступіў у знішчальны батальён, затым працаваў у эстонскіх мастацкіх ансамблях у Яраслаўлі.

У 1948—1949 гадах старшыня Камітэта па справах мастацтваў пры Савеце міністраў Эстонскай ССР[4]. У 1950—1952 гадах не працаваў у тэатры.

У 1952—1955 гадах мастацкі кіраўнік і галоўны рэжысёр Драматычнага тэатра імя Л. Койдулы (цяпер — тэатр «Эндла») у Пярну. З 1961 года арганізатар, кіраўнік і педагог тэатральнай студыі пры тэатры «Ванемуйнэ».

Дэпутат Вярхоўнага Савета Эстонскай ССР 6-7 (1963—1970) і 10 скліканняў (1980—1984). З 1976 года член ЦК КП Эстонскай ССР. У 1976—1982 гадах старшыня упраўлення Тэатральнага саюза Эстонскай ССР.

Памёр 25 снежня 1986 года ў псіхіятрычнай бальніцы [5] у Вільяндзі. Пахаваны на могілкі Раадзі ў Тарту.

Творчасць

Сярод пастановак у тэатры «Ванемуйнэ»: оперы «Агні помсты» Э. Капа (1945), «Бераг бур» Г. Эрнесакса (1958), «Заручыны ў манастыры» С. Пракоф’ева (1962), «Кацярына Ізмайлава» Д. Шастаковіча і «Лебядзіны палёт» В. Торміса (1966), «Джоні з Гвіяны» А. Буша (1969), «Піквікскі клуб» Р. Шантыра (1978); драматычныя спектаклі: «Мяшчане» (1946), «Ягор Булычоў і іншыя» (1950) М. Горкага, «Венецыянскі купец» (1958), «Карыялан» (1964) У. Шэкспіра, «Жыццё Галілея» (1961), «Швейк у другой сусветнай вайне» (1967) Б. Брэхта, «Дзікі і капітан» Ю. Смуўла (1965), «Сумленне» Э. Ранета. Пастаноўкі вылучалі глыбіня трактоўкі і сцэнічных вобразаў, арыгінальнае вырашэнне масавых сцэн. Сярод роляў: Ральф («Жыццё ў Цытадэлі» А. Якабсана), Хігінс («Пігмаліён» Б. Шоу), Трыгорын («Чайка» А. Чэхава), Пратасаў («Жывы труп» Л. Талстога).

Зноскі

↑ Ирд Каарел Кириллович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
↑ Kaarel Ird // Eesti biograafiline andmebaas ISIK Праверана 9 кастрычніка 2017.
↑ Bibliothèque nationale de France Kaarel Ird // data.bnf.fr: платформа адкрытых даных — 2011.
↑ Kaarel Ird — Vikipeedia, vaba entsüklopeedia
↑ Мы добрых грамадзян забавім… — Каарэл Ірд

Літаратура

Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн, 1998. — Т. 7: Застаўка — Кантата. — 604 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0130-3 (т. 7), ISBN 985-11-0035-8.

Спасылкі

На Вікісховішчы пакуль няма медыяфайлаў па тэме, але Вы можаце загрузіць іх
Каарэл Ірд на сайце «Героі краіны»