Захар Аляксандравіч Раго́він[2] (28 жніўня 1905 — 11 жніўня 1981) — вучоны ў галіне арганічнай хіміі, доктар хімічных навук, прафесар, Заслужаны дзеяч навукі і тэхнікі РСФСР (1965).
Нарадзіўся ў Магілёве. У 1907 годзе разам з бацькамі пераехаў у Маскву. Скончыў Маскоўскае вышэйшае тэхнічнае вучылішча ў 1928 годзе па спецыяльнасці інжынер-хімік. Працаваў у навуковым супрацоўнікам у Хімічным інстытуце імя Л. Я. Карпава. У 1930—1932 гадах праходзіў навучанне ў аспірантуры пры Ваенна-хімічнай акадэміі і з 1931 года займаў пасаду намесніка дырэктара па навуковай рабоце Навукова-даследчага інстытута штучнага валакна. З 1931 года выкладаў у Маскоўскім вышэйшым тэхнічным вучылішчы, з 1939 года — прафесар і загадчык кафедры тэхналогіі штучнага валакна Маскоўскага хіміка-тэхналагічнага інстытута, у 1940 годзе — дэкан тэхналагічнага факультэта. У 1941—1945 гадах З. А. Раговін — упаўнаважаны па хіміі Дзяржаўнага камітэта абароны СССР. З 1946 года працаваў у Маскоўскім тэкстыльным інстытуце.
Аўтар навуковых прац па хіміі высокамалекулярных злучэнняў. Разам з І. Л. Кнунянцам даследаваў умовы і кінетыку полімерызацыі капралактаму. У 1930—1940 гадах займаўся распрацоўкай фундаментальных асноў хіміі цэлюлозы. У час Вялікай Айчыннай вайны выконваў дзяржаўныя даручэнні, звязаныя з арганізацыяй вытворчасці патрэбных фронту палімерных матэрыялаў. Распрацаваў метады сінтэзу вытворных цэлюлозы, метады мадыфікацыі цэлюлозных і сінтэтычных валокнаў для атрымання матэрыялаў з рознымі ўласцівасцямі. У 1930—1932 гадах займаўся асваеннем тэхналогіі атрымання віскознай ніці на Магілёўскім заводзе штучнага валакна імя Куйбышава[3].
Аўтар шэрагу падручнікаў, дапаможнікаў і манаграфій[3]. Падрыхтаваў 130 кандыдатаў і 7 дактароў навук[3].