Закон Авагадра — адзін з асноўных законаў ідэальнага газу, адно з важных асноўных палажэнняў хіміі, якое абвяшчае, што «ў роўных аб’ёмах розных газаў, узятых пры аднолькавых тэмпературы і ціску, змяшчаецца адна і тая ж колькасць малекул». Быў сфармуляваны ў 1811 годзе італьянскім фізікам Амедэо Авагадра (1776—1856), прафесарам фізікі ў Турыне.
З закону Авагадра вынікае:
Закон Авагадра выкарыстоўваецца пры разліках па хімічных формулах і ўраўненнях, вызначэнні адносных малярных мас газаў.