.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst a,.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst span.iw{display:inline-block}.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst a::first-letter,.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst span.iw::first-letter{text-transform:capitalize}
Жуль Арман Станіслас Дзюфор (фр.: Jules-Armand-Stanislas Dufaure; 4 снежня 1798, Сожон — 27 чэрвеня 1881, Рюэй-Мальмезон) — французскі палітык і дзяржаўны дзеяч, тройчы ўзначальваў кабінет міністраў Францыі, член французскай акадэміі (1798—1881).
Жуль Арман Станіслас Дзюфор, будучы адвакатам у Бардо, хутка набыў шырокую вядомасць удзелам у палітычных працэсах.
Абраны ў 1834 годзе ў палату дэпутатаў, ён заняў у ёй значнае месца ў шэрагах цэнтра (tiers parti). У 1839 годзе ўдзельнічаў у кааліцыі супраць кабінета Моле і па зрыньвання яго каля года быў міністрам публічных работ. У гэты кароткі час шмат зрабіў для развіцця чыгуначнай справы.
Пасля рэвалюцыі 1848 гады Дзюфор, абраны ў Устаноўчы сход, быў сябрам камісіі для выпрацоўкі канстытуцыі, а ў кастрычніку быў прызначаны Луі Кавеньяком міністрам унутраных спраў і актыўна падтрымліваў кандыдатуру Кавеньяка на прэзідэнцтва. Займаў тую ж пасаду ў першым кабінеце Напалеона III; быў членам заканадаўчага сходу.
Пасля перавароту 2 снежня некаторы час утрымліваўся пад арыштам.
Вярнуўшыся ў парыжскае адвакацкая саслоўе, быў у 1862—1864 гадах яго старшыной — батоны.
Пасля абвяшчэння трэцяй рэспублікі Дзюфор быў абраны членам нацыянальнага сходу ад пяці дэпартаментаў і займаў пры Цьері пасаду міністра юстыцыі. Пасля падзення Цьера Дзюфор далучыўся да левага цэнтру і актыўна вёў барацьбу з кабінетам Брольи.
У сакавіку 1875 года Дзюфор ізноў быў прызначаны міністрам юстыцыі і прымаў дзейны ўдзел у выпрацоўцы арганізацыі сената і абмеркаванні выбарчых законаў.
Пасля адстаўкі Бюфэ ў сакавіку 1876 года Дзюфор стаў на чале кабінета міністраў. Заснаваў пры міністэрстве юстыцыі «Камітэт замежнага заканадаўства» для перакладу на французскую мову замежных кодэксаў і законаў.
У снежні 1876 года кабінет Жуля Дзюфора упаў па пытанні аб спыненні усялякіх новых пераследаў за дотык да камуне. У тым жа годзе Дзюфор быў абраны незмяняльнай сенатарам. У 1877 годзе ён вёў непрымірымую барацьбу з дзеячамі «coup d ‘é tat 16 траўня», а пасля перамогі рэспубліканцаў на агульных выбарах яму даручана было (у снежні 1877 гады) ўтварыць новы кабінет.
У канфлікце, які ўзнік паміж міністэрствам і прэзідэнтам Мак-Магонам, Дзюфор рашуча адстойваў патрабаванні міністэрства, чым садзейнічаў стараннасці Мак-Магона выйсці ў адстаўку.
З выбраннем Грэві, Дзюфор, у лютым 1879 года, адышоў ад палітыкі.
Жуль Арман Станіслас Дзюфор памёр 27 чэрвеня 1881 года ў Рюэй-Мальмезоне.