Дрэздэнскі мірны дагавор (ням.: Frieden von Dresden) — сепаратны мірны дагавор, падпісаны 25 снежня 1745 года ў Дрэздэне паміж Прусіяй з аднаго боку і Аўстрыяй і Саксоніяй — з іншага. Мір завяршыў Другую Сілезскую вайну (1744—1745), якая з’явілася часткай вайны за Аўстрыйскую спадчыну (1740—1748).
Паводле Дрэздэнскага міру, Прусія выходзіла з вайны, атрымліваючы пры гэтым ад Аўстрыі практычна ўсю Сілезію, за выключэннем паўднёва-ўсходніх княстваў Цешын і Опава. У адказ прускі кароль, Фрыдрых II прызнаў абранне імператарам Свяшчэннай Рымскай імперыі Франца Стэфана Латарынгскага — мужа аўстрыйскай эрцгерцагіні Марыі Тэрэзіі, які кіраваў у імперыі дваццаць гадоў пад імем Франца I (1745—1765 гады).
Прусія сепаратна выйшла з вайны, але ваенныя дзеянні працягваліся яшчэ ў Паўднёвых Нідэрландах, Італіі, а галоўнае, у калоніях паміж Вялікабрытаніяй і Францыяй. Умовы Дрэздэнскага міру былі пацверджаны Ахенскім мірам 1748 года, які завяршыў к выніку гэту вайну.