Доўгае XIX стагоддзе — гістарычны перыяд, які доўжыўся на брытанскага гісторыка-марксіста(руск.) бел. Эрыка Хобсбаўма(руск.) бел., які вылучыў яго, з 1789 па 1914 гады (такія ж часовыя рамкі XIX стагоддзя як гістарычнага, а не каляндарнага перыяду, называў у сваіх творах і мемуарах Ілья Эрэнбург). Яго галоўнай асаблівасцю было дамінаванне імперый у свеце. Пачаткам гэтага перыяду з’яўляецца Вялікая французская рэвалюцыя, а канцом — Першая сусветная вайна, у выніку якой былі ліквідаваныя Германская, Расійская, Аўстра-Вугорская і Асманская імперыі. Аб гэтым перыядзе Эрык Хобсбаўм піша ў кнігах «Эпоха рэвалюцый: Еўропа 1789—1848», «Эпоха капіталу: Еўропа 1848—1875» і «Стагоддзе імперый: Еўропа 1875—1914».
Таксама Хобсбаўм папулярызаваў паняцце «Кароткага XX стагоддзя» (1914—1991)[1].