Джырофцкая культура — археалагічная культура бронзавага веку на поўдні Ірана.
Многія з помнікаў Джырофцкай культуры даследаваліся археолагамі з 1930-х гг. Доўгі час яны адносіліся да так званага «міжкультурнага стыля», характэрнага для Іранскага нагор’я да 1 тысячагоддзя да н. э. У 1990-я гг. частка археолагаў выступіла з прапановай вылучэння асобнай культуры Керманскіх аазісаў, якую часцяком разглядалі супольна з Гільмендскай культурай. У пачатку XXI ст. іранская паліцыя канфіскавала некалькі артэфактаў, незаконна здабытых «чорнымі капальнікамі» каля горада Джырофт. У 2001 г. каманда іранскіх археолагаў на чале Юсэфа Маджыдзадэ пачала там раскопкі.
У 2007 г. Юсэф Маджыдзадэ стварыў семінар «Джырофт, калыска ўсходняй цывілізацыі», падчас якога прапанаваў аб’яднаць помнікі бронзавага веку на паўднёвым усходзе Ірана ў адзіную археалагічную культуру або нават асобную цывілізацыю, якая квітнела ў 3 тысячагоддзі да н. э. Абразчыкам адзінай культуры з’яўляюцца знаходкі ў курганах Конар-Сандал (A і B) каля Джырофта, дзе каманда Ю. Маджыдзадэ выявіла рэшткі старажытнай цытадэлі (каля 13 га) і горада (болей за 2 км²), што існавалі паміж 2500 г. да н. э. і 2200 г. да н. э. Важным адкрыццём сталі надпісы лінейным пісьмом, падобныя на эламскую лінейную пісьмовасць. Юсэф Маджыдзадэ мяркуе, што ў месапатамскай літаратуры Джырофцкая культура была вядома як краіна Арата.
Погляды Юсэфа Маджыдзадэ на адзінства Джырофцкай культуры і атаесамленне яе з Аратай застаюцца дыскусійнымі сярод археолагаў.