Джыралама дзі Тамаза Селары (Лівіцані) з Карпі (іт. Girolamo da Carpi; 1501, Ферара — 1 жніўня 1556, Ферара) — ферарскі жывапісец і архітэктар пераходнага перыяду ад эпохі Адраджэння да маньерызму. Прыдворны мастак кіраўнікоў Ферары і Мадэны. Прадстаўнік ферарскай школы жывапісу.
Нарадзіўся ў сям’і прыдворнага мастака і дэкаратара Тамаза да Карпі, у якога атрымаў першыя ўрокі жывапісу. У далейшым — вучань Гарафала.
Ва ўзросце дваццаці гадоў пакінуў Ферару і перабраўся на працу ў Балонню. У раннім перыядзе сваёй творчасці стварыў шэраг рэлігійных карцін, якія захаваліся ў цэрквах Балонні («Пакланенне вешчуноў», «Містычныя заручыны Св. Кацярыны» і інш.).
Акрамя Ферары і Балонні, жыў і працаваў у Мадэне і Парме, дзе пазнаёміўся з творчасцю Карэджа. Ствараў таксама ў Рыме, дзе трапіў пад уплыў рымскага маньерызму ў стылі Джуліа Рамана.
Доўгі час быў пры двары ферарскіх герцагаў д’Эстэ, дзе працаваў як жывапісец (фрэскі і партрэты) і як архітэктар.
У 1549 годзе па рэкамендацыі кардынала Іпаліта д’Эстэ быў запрошаны ў Рым. Пры Паўле III Джыралама ўзначальваў архітэктурныя работы ў папскіх палацах. Пазней з-за рознагалоссяў з папам Юліем III вярнуўся ў Ферару, дзе і памёр.