Джуманіяз Джабараў (25 лістапада 1930, кішлак Пулаты, цяпер Касанскі раён, Кашкадар’інскі вілает — 13 снежня 2010, Ташкент, Узбекістан) — народны паэт Узбекістана.
Нарадзіўся ў сям’і служачага. У 1952 годзе скончыў філалагічны факультэт Сярэднеазіяцкага ўніверсітэта. Друкаваўся з 1950 года.
Працоўную дзейнасць пачаў ў 1953 годзе загадчыкам аддзела часопіса «Шарк юлдузи». З’яўляўся галоўным рэдактарам часопіса «Гулхан», намеснікам галоўнага рэдактара газеты «Узбекистон овози», дырэктарам выдавецтва літаратуры і мастацтва імя Гафура Гуляма.
Аўтар зборнікаў вершаў «Я слаўлю Радзіму» («Ватанимни куйлайман», 1953), «Подых вясны» («Баҳор нафаси», 1956), «Рэха гор» («Тоғлар садоси», 1961), «Сшытак дваццаці дзён» («Йигирма кун дафтари», 1967), «Адной хвіліны натхнення» («Илғом дақиқалари», 1971), «Песня роднай зямлі», «Ранішнія мары», «Вера» і іншыя.
Выступаў як перакладчык і драматург. На беларускую мову асобныя вершы пераклалі Рыгор Барадулін і Вольга Іпатава.