«Гісторыя каралёў Брытаніі» (лац.: Historia Regum Britanniae; таксама «Гісторыя брытаў») — псеўдагістарычная праца па брытанскай гісторыі, напісаная каля 1136 года Гальфрыдам Монмуцкім. Яна ўяўляе сабой хроніку кіравання брытанскіх каралёў на працягу двух тысячагоддзяў, ад засялення Брытаніі траянцамі і да захопу значнай яе часткі англасаксамі каля VII стагоддзя. «Гісторыя каралёў Брытаніі» стала адной з галоўных крыніц фарміравання брытанскага міфалагічнага цыклу.
Хоць да XVI стагоддзя праца Гальфрыда ўспрымалася некрытычна[1], з XVII стагоддзя стала лічыцца, што яна ўяўляе малую каштоўнасць з гістарычнага пункта гледжання — калі апісанне падзей, такіх як уварванне Юлія Цэзара ў Брытанію, можа быць праверана па іншых крыніцах, Гальфрыд аказваецца вельмі недакладным — аднак яна застаецца значным творам сярэднявечнай літаратуры, які змяшчае першую вядомую версію гісторыі караля Ліра і яго трох дочак, а таксама першае паслядоўнае апавяданне пра жыццё легендарнага караля Артура.