Губа яловая[1], Каранёвая губка (Heterobasidion annosum) — грыб, базідыяміцэт сямейства Bondarzewiaceae.
Упершыню від апісаны ў 1821 Эліясам Фрысам, пад назвай Polyporus annosum. У 1874 нямецкі лесавод Тэадор Гартыг звязаў грыб з хваробамі хваёвых і пераназваў яго ў Heterobasidion annosum, гэта назва зараз і ўжываецца для абазначэння віду
Пладовае цела грыба шматгадовае, разнастайнай і часта няправільнай формы: ад капытападобнай і раковінападобнай да распасцёртай або распасцёрта-адагнутай. У папярочніку пладовае цела ад 5 да 15 см і таўшчынёй да 3,5 мм. Паверхня канцэнтрычна пакрыта барознамі, пакрытая тонкай светла-бурай або шакаладна-бурай скарынкай[2].
Каранёвая губка распаўсюджана на тэрыторыі Паўночнага паўшар’я (Паўночная Амерыка і Еўразія). З’яўляецца эканамічна значным патагенных грыбом прыблізна 200 розных відаў хваёвых і крепкоствольных лісцяных парод з 31 роду. Грыб паражае пароды родаў — піхта, клён, лістоўніца, яблыня, хвоя, елка, таполя, груша, дуб, секвоя і тсуга; часцей за ўсё сустракаецца на голасемянных[3].
У складзе грыба знойдзеныя проціпухлінных рэчывы[4].
Формы[5]:
Варытэт[5]: