У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з імем Генрых II. Анры II дэ Бурбон (фр.: Henri de Bourbon; 1 верасня 1588 — 26 снежня 1646) — 3-і прынц дэ Кандэ, 1-ы герцаг дэ Манмарансі з 1633 года, 3-і герцаг Энгіенскі з 1588—1621, герцаг дэ Шатару.
Стаў прынцам дэ Кандэ неўзабаве пасля свайго нараджэння, якое адбылося ўжо пасля смерці бацькі, прынца Генрыха I.
Ён ажаніўся з Шарлотай-Маргарытай дэ Манмарансі ў 1609 годзе. Паколькі яго жонка стала аб’ектам заляцанняў і нясціплай увагі Генрыха IV, яму прыйшлося часова бегчы з жонкай з краіны.
Меў трох дзяцей, якія сталі аднымі з галоўных удзельнікаў Фронды:
Вядомы гістарычны анекдот, які нібыта словамі прынца Кандэ дэманструе палітычную сітуацыю ў Францыі часоў кіравання Людовіка XIII: «Прынц Кандэ неяк распавядаў пра адзін медаль, што некалі належаў яму. На правым баку яго быў выбіты профіль Людовіка XIII са звычайным надпісам: „Rex Franc. et Nav.“ („Кароль Францыі і Навары“); а на адваротным — профіль кардынала Рышэльё, акружаны словамі: „Nil sine consilio“ („Не дзейнічай не параіўшыся“)».
У «Мемуарах» Франсуа дэ Ларошфуко прынцу дадзена вельмі неадназначная характарыстыка: «Прынц Кандэ, вялікі палітык, выдатны прыдворны, але да асабістых спраў належаў больш, чым да дзяржаўных, усе свае дамаганні абмяжоўваў толькі адным — узбагачацца»[4].
Caroline Bitsch, Vie et carrière d’Henri II de Bourbon, prince de Condé (1588—1646), Paris, Editions Honoré Champion, 2008
Henri II de Bourbon, 3e prince de Condé (англ.) . — артыкул з Encyclopædia Britannica Online. Праверана 27 чэрвеня 2012.
Франсуа де Ларошфуко. Мемуары. Максимы / пер. с франц. А. С. Бобовича. — Л.: Наука (Ленинградское отделение), 1971. — 280 с. — (Литературные памятники).