Генадзь Барысавіч Шведзік (4 сакавіка 1914, Бабруйск — 11 кастрычніка 1942) — беларускі паэт.
Нарадзіўся ў сям’і служачых. Працаваў на новабудоўлях Бірабіджана. У 1929 годзе прыехаў у Мінск і паступіў на рабфак. Скончыў літаратурны факультэт Мінскага педагагічнага інстытута (1937). Адначасова працаваў у газеце «Юнгер арбайтэр» («Малады рабочы»), потым загадчыкам аддзела ў газеце «Піянер Беларусі». У 1938—1940 гадах выкладаў рускую мову і літаратуру ў сярэдняй школе ў Мінску, пасля — навуковы супрацоўнік Інстытута мовы і літаратуры АН БССР.
Падчас Вялікай Айчыннай вайны служыў у Чырвонай Арміі, быў кулямётчыкам. Загінуў 11 кастрычніка 1942 года пад Бранскам.
Упершыню выступіў у друку з вершамі ў 1929 годзе. Пісаў на мове ідыш. Выдаў зборнікі паэзіі «Старт» (1934), паэму для дзяцей «Наш Джым» (1935) і зборнік «Вершы» (1939). У 1962 годзе ў перакладзе на беларускую мову апублікаваны зборнік «Лірыка», у 1989 годзе — кніга вершаў і лістоў «Матчына сляза».