Гвиберт Нажанскі (1053 — каля. 1124) — гістарыёграф першага крыжовага паходу.
Нарадзіўся ў шляхетнай сям’і ў Паўночнай Францыі, рана пазбавіўся бацькі і неўзабаве быў аддадзены ў манастыр. Першым літаратурным захапленнем была антычная паэзія, асабліва Авідый і Вяргілій. Некаторы час пад уплывам гэтых паэтаў Гвіберт Нажанскі сам складаў вершы.
Гвіберт Нажанскі вучыўся ў Ансельма Кентэрбэрыйскага, каментаваў Святое пісанне. У 57 гадоў Гвіберт Нажанскі стаў абатам манастыра св. Марыі ў Нажане (недалека ад Лана). Памер каля 1124 г.
Гвіберт Нажанскі пакінуў пасля сябе тэалагічныя трактаты і каментары, граматычныя і паэтычныя творы. Аднак самую вялікую цікавасць прадстаўляюць два яго буйных творы: «Дзеі Бога праз франкаў» і «Аб сваім жыцці», у якіх ён паказаў сябе арыгінальным пісьменнікам і ў пэўнай меры наватарам.