Гафу́р Гуля́м (узб.: Ғафур Ғулом; 10 мая 1903, Ташкент — 10 ліпеня 1966) — узбекскі пісьменнік. Народны паэт Узбекістана (1963). Акадэмік АН Узбекістана (1943).
Друкаваўся з 1923. У творах крытыкаваў перажыткі мінулага ў свядомасці і побыце людзей, сцвярджаў новую савецкую рэчаіснасць. Аўтар зборнікаў вершаў «Дынама» (1931), «Іду з Усходу» (1943), «Агні Узбекістана» (1947), «Шчасце роднай зямлі» (1951), «Вынік» (апубл. 1967), кніг прозы «Гумарыстычныя апавяданні» (1931), «Хітрыкі шарыяту» (1953) і інш.
На беларускую мову творы Гафура Гуляма перакладалі Э. Агняцвет, А. Астрэйка, С. Гаўрусёў і інш. Яны ўвайшлі ў зборнікі «Спявае Узбекістан» (1962), «Сонца ў арыках» (1966), «Вясёлка над арыкам» (1986).