У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Белавусаў.
Віталь Фёдаравіч Белавусаў (руск.: Вита́лий Фёдорович Белоу́сов; 1921—1945) — маёр Рабоча-сялянскай Чырвонай Арміі, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза (1945).
Віталь Белавусаў нарадзіўся 25 студзеня 1921 года ў вёсцы Панфілава (цяпер — Антропаўскі раён Кастрамской вобласці) у сялянскай сям’і. У дзіцячым узросце пераехаў у Ленінград, дзе скончыў 9-ю Ленінградскую артылерыйскую спецыяльную школу. У 1937 годзе быў прызваны на службу ў Рабоча-сялянскую Чырвоную Армію. У 1941 годзе скончыў Ленінградскае артылерыйскае вучылішча.
З чэрвеня 1941 года — на франтах Вялікай Айчыннай вайны. Удзельнічаў у баях пад Псковам (26 чэрвеня, быў паранены) і Арлом. У красавіку 1943 года за адзнаку ў баях быў узнагароджаны ордэнам Айчыннай вайны 2-й ступені, а затым — ордэнам Чырвонай Зоркі. Да вясны 1945 года маёр Віталь Белавусаў камандаваў 1-м дывізіёнам 666-га артылерыйскага палка 222-й стралковай дывізіі 33-й арміі 1-га Беларускага фронту. Вызначыўся падчас Берлінскай аперацыі, калі дывізіён Белавусава быў нададзены 757-му стралковаму палку з мэтай забяспечыць агнём яго баявыя дзеянні.
16 красавіка 1945 года пяхота разам са зброяй Белавусава прарвала лінію абароны нямецкіх войскаў у пасёлку Брыскаў (цяпер — Брыскаў-Фінкерхерд). 18 красавіка 1945 года дывізіён забяспечваў падтрымку агнём полк у фарсіраванні ім канала Одэр-Шпрэе. 28 красавіка падчас бою за населены пункт Кушкоў за 50 кіламетраў на паўднёвы ўсход ад Берліна Белавусаў вывеў свой дывізіён для стральбы прамым навядзеннем, знішчаючы найбольш важныя цэлі, якія перашкаджалі прасоўванню савецкіх падраздзяленняў наперад. У гэтым баі Белавусаў атрымаў цяжкае раненне, ад якога 30 красавіка 1945 года памёр у шпіталі. Быў пахаваны на вайсковых могілках у горадзе Цыбінка (Польшча). У 1971 годзе прах Белавусаў быў з ушанаваннямі перапахаваны ў Ленінградзе, на Красненькіх могілках.