У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Скурко. Віталь Васілевіч Скурко́[1] (23 верасня 1933 — 12 мая 2000) — вучоны ў галіне механікі і педагог, кандыдат тэхнічных навук (1968), прафесар (1993).
Нарадзіўся ў вёсцы Ойцінава (Валожынскі раён, Мінская вобласць Беларусі). У 1956 годзе скончыў горна-механічны факультэт (тарфяны) Беларускага політэхнічнага інстытута. У 1956—1973 гадах працаваў інжынерам-канструктарам, галоўным канструктарам, галоўны механікам аддзела механізацыі, намеснікам галоўнага інжынера па навукова-даследчай рабоце ў Беларускім комплексным праектна-тэхналагічным і канструктарска-даследчым інстытуце тарфяной прамысловасці (Белдзіпраторф)[2][3]. У 1966 годзе скончыў аспірантуру пры Інстытуце торфу Акадэміі навук БССР[2]. З 1973 года В. В. Скурко працаваў у Беларускім дзяржаўным універсітэце інфарматыкі і радыёэлектронікі старшым выкладчыкам на кафедры інжынернай графікі, пасаду загадчыка якой займаў у 1975—2000 гадах.
Аўтар навуковых прац па механізацыі здабычы торфу, удасканаленню методыкі выкладання начартальнай геаметрыі і інжынернай графікі ў вышэйшых навучальных установах радыёэлектроннага профілю. Шэраг машын і механізмаў, створаных пад кіраўніцтвам В. В. Скурко, укаранёныя ў прамысловасці. Прымаў удзел у ВДНГ СССР[3]. Мае 7 аўтарскіх пасведчанняў на вынаходствы[3].
Сярод апублікаванга: