Вісентэ Роха Льюк (ісп.: Vicente Rojo Lluch; 8 кастрычніка 1894 — 15 чэрвеня 1966) — іспанскі ваенны дзеяч, генерал. Удзельнік грамадзянскай вайны 1936—1939 гадоў.
У раннім узросце стаў сіратой і трапіў у дзіцячы дом.
У 1914 годзе скончыў пяхотнае вучылішча ў Таледа. Затым праходзіў службу ў гарадах Барселона, Сеута і Ла-Сеу-д’Уржэл. З 1922 года выкладаў у ваенных навучальных установах.
Летам 1936 года падчас паўстання вайскоўцаў-нацыяналістаў застаўся лаяльны рэспубліканскаму ўраду. На фоне баявых дзеянняў быў адкліканы з выкладчыцкай дзейнасці для патрэб фронту. У кастрычніку прызначаны начальнікам Генеральнага штаба сіл абароны, створаных для абароны Мадрыда, калі ўрад ужо пакінуў сталіцу і пераехаў у Валенсію. Пазней у якасці начальніка штаба арміі цэнтра адыграў вялікую ролю ў планаванні аперацый у бітвах пры Хараме, Гвадалахары, Брунетэ і Бельчытэ.
У лютым 1939 года, пасля падзення Каталоніі, разам з урадам выехаў у Францыю. Пасля пераехаў у Аргенціну, а адтуль у Балівію, дзе ў 1943—1956 гадах быў прафесарам у ваеннай школе.
У лютым 1957 года вярнуўся ў Іспанію, чаму паспрыялі павага з боку часткі франкістаў і няўдзел у рэпрэсіях супраць нацыяналістаў. Аднак нечакана аддадзены пад суд. Хутка вызвалены.