wd wp Пошук: ⬜

Віктар Гаральд Крулак

Віктар Гаральд Крулак (англ.: Victor Harold Krulak; 7 студзеня 1913 — 29 снежня 2008) — генерал-лейтэнант корпуса марской пяхоты ЗША, удзельнік Другой сусветнай, Карэйскай і В’етнамскай войнаў, кавалер мноства ўзнагарод, бацька 31-га каменданта корпуса марской пяхоты Чарлза Крулака. Аўтар працы «First to Fight: An Inside View of the U. S. Marine Corps», за якую таварышы па корпусе лічылі яго празорцам[4]. Пазней працаваў у СМІ[5].

Біяграфія

Нарадзіўся ў г. Дэнвер, штат Каларада ў яўрэйскай сям’і Морыса і Бэс (Заль) Крулак. Пазней ён адмаўляў сваё яўрэйскае паходжанне і заяўляў, што быў выхаваны ў традыцыі Епіскапальнай царквы [6].

Па заканчэнні ваенна-марской акадэміі ЗША 31 мая 1934 года Крулак атрымаў прызначэнне ў корпус марской пяхоты ў званні другога лейтэнанта. Службу пачаў на борце лінкора «Арызона», затым у складзе шостага палка марской пяхоты ў Сан-Дыега і чацвёртага палка ў Кітаі (1937—39). У 1940 годзе Крулак скончыў школу для малодшага каманднага складу ў Куантыка, штат Віргінія і атрымаў прызначэнне ў першую брыгаду марской пяхоты ў складзе сіл марской пяхоты флоту, пазней ператвораную ў першую дывізію марской пяхоты. Будучы назіральнікам у Шанхаі ва ўваходзе Другой япона-кітайскай вайны ў 1937-м Крулак засняў на фотастужку высадку японскага дэсанта з дэсантнага судна з нахільнай рампай. Усвядоміўшы патэнцыял такога віду суднаў для УС ЗША Крулак адправіў дэталёвае апісанне і фатаграфіі ў Вашынгтон. Праз гады ён знайшоў, што яго матэрыялы былі пахаваны ў архіве з паметкай «пустыя выдумкі з Кітая». Крулак распрацаваў мадэль японскага судна і абмеркаваў прыладу рампы з суднабудаўніком Эндру Хігінсам, які выкарыстаў яго ідэі пры праектаванні дэсантнага катара тыпу LCVP або т. зв. «лодкі Хігінса», якая адыграла важную ролю падчас высадкі ў Нармандыі і механізаваных высадак на Ціхім акіяне[7].

У пачатку Другой сусветнай вайны капітан Крулак служыў ад’ютантам у генерала Холанда М. Сміта, камандуючага механізаваным дэсантным корпусам Атлантычнага флоту. Крулак добраахвотна паступіў на парашутную падрыхтоўку і па яе заканчэнні атрымаў прызначэнне на Ціхі акіян камандзірам другога парашутнага батальёна першага механізаванага корпуса марской пяхоты. Баявое хрышчэнне ён атрымаў на востраве Велья-Лавелья ў складзе другой новазеландскай брыгады.

У 1943-м падпалкоўнік Крулак узнагароджаны Ваенна-марскім Крыжом і Пурпурным сэрцам за дыверсійны рэйд на востраў Шуазэль, дзе яго батальён на працягу тыдня выконваў рэйд, прыкрываючы тым самым ўварванне на востраў Бугенвіль [7]. Пазней ён далучыўся да новастворанай шостай дывізіі марской пяхоты і прыняў удзел у Акінаўскай кампаніі, стаў сведкам капітуляцыі японскіх войскаў на тэрыторыі Кітая. За службу ён атрымаў ордэн «Легіён пашаны» з літарай «V» за доблесць і бронзавую зорку.

Па заканчэнні аперацыі прымаў удзел у эвакуацыі на катэры PT-59 ВМС ЗША, капітанам якога быў Джон Ф. Кенэдзі. У знак падзякі Крулак паабяцаў Кенэдзі бутэльку віскі, але выканаў сваё абяцанне толькі праз дваццаць гадоў, калі Кенэдзі ўжо быў прэзідэнтам ЗША [8].

Пасля вайны Крулак вярнуўся ў ЗША і служыў на пасадзе намесніка дырэктара старэйшай школы на базе марской пяхоты Куантыка, пазней камандзірам пятага палка марской пяхоты на базе Кэмп-Пендлтан.

Падчас пачатку Карэйскай вайна Крулак займаў пасаду намесніка начальніка штаба (G-3) сіл марской пяхоты флоту на Ціхім акіяне. Пасля ён служыў у Карэі кіраўніком штаба першай дывізіі марской пяхоты, за што ўзнагароджаны другім ордэнам «Легіёна пашаны» з баявой літарай «V» і Паветранага медаля.

З 1951 па 1955 Крулак служыў у галоўным штабе марской пяхоты ваенным сакратаром (па сутнасці, старшы саветнік каменданта корпуса), затым заняў пасаду кіраўніка штаба сіл марской пяхоты флоту на Ціхім акіяне.

У ліпені 1956 ён выраблены ў брыгадныя генералы і быў прызначаны намеснікам камандзіра трэцяй дывізіі марской пяхоты на Акінава. З 1957 па 1959 служыў дырэктарам адукацыйнага цэнтра марской пяхоты ў Куантыка. У лістападзе 1959 Крулак быў выраблены ў генерал-маёры і на наступны месяц прыняў камандаванне над базай падрыхтоўкі рэкрутаў корпуса ў Сан-Дыега, штат Каліфорнія.

З 1962 па 1964 ён служыў на пасадзе спецыяльнага памочніка па антыпартызанскіх дзеяннях у Аб’днаным камітэце начальнікаў штабоў, за гэтую службу ён атрымаў трэці ордэн «Легіён пашаны» ад старшыні камітэта генерала Максвела Тэйлара. У гэты перыяд амерыканскія ваенныя саветнікі дапамагалі рэжыму Паўднёвага В’етнама весці ваенныя дзеянні супраць НФВПВ. У верасні 1963 генерал-маёр Крулак і дыпламат Джозеф Мендэнхал распачалі паездку, каб ацаніць ваенныя перспектывы. Крулак заявіў, што сітуацыя выдатная, але Мендэнхал выказаў супрацьлеглае меркаванне, што заахвоціла Кенэдзі задаць сваё знакамітае пытанне: ці ездзілі яны абодва ў адну і тую ж краіну? У канцы снежня 1963 года новаабраны прэзідэнт Ліндан Джонсан загадаў зборнай групе (з розных дэпартаментаў) пад кіраўніцтвам Крулака вывучыць аперацыю OPLAN 34A (цалкам сакрэтная аперацыя па нанясенні удараў па Паўночным В’етнаме) і выбраць аб’екты, па якіх ЗША могуць нанесці ўдар з мінімальнай рызыкай для насельніцтва ў сувязі з палітыкай адміністрацыі Джонсана па расце ціску на Паўночны В’етнам[9].

1 сакавіка 1964 Крулак быў прызначаны на пасаду камандуючага сіламі марской пяхоты флоту на Ціхім акіяне і атрымаў званне генерал-лейтэнанта. У наступныя чатыры гады Крулак адказваў за ўсе падраздзяленні марской пяхоты на Ціхім акіяне, распачаў 54 паездкі на в’етнамскі тэатр. Многія аўтары уключаючы Корама (2010) лічаць, што база Чу Брэх, будаўніцтва якой было пачата ў маі 1965 была названая ў гонар Крулака (паводле кітайскага варыянту яго імя)[10].

З пачаткам амерыканскага ўмяшання ў В’етнаме ён высунуў тэорыю «пашырэння чарнільных плям» г.зн. пашырэння дзеянняў невялікіх частак, улагоджвае адну вёску за адной, у той час як буйныя варожыя атрады павінны былі натыкнуцца на вышэйшы агнявы моц сіл генерала Уэстморленда. Крулак таксама заклікаў да інтэнсіўных бамбаванняў Паўночнага В’етнама і мініравання Хайфонскага заліва. Яго планы былі адпрэчаны, паколькі Уэстморленд меркаваў, што праціўніка можна зламаць праўзыходнай агнявой моцай а адміністрацыя Джонсана лічыла, што неаслабныя бамбардзіроўкі Паўночнага В’етнама могуць справакаваць СССР і КНР на ўмяшанне[11]. Крулак выступаў супраць арганізацыі базы марской пяхоты ў Кхешані [12].

Крулак спадзяваўся стаць наступным камендантам корпуса, але прэзідэнт Ліндан Джонсан у 1967 годзе абраў на гэтую пасаду генерал-лейтэнанта Леанарда Чэпмена. У выніку Крулак сышоў у адстаўку 1 ліпеня 1968 атрымаўшы флоцкі медаль «За выдатную службу»[12]. Ваенны гісторык Роберт Корам меркаваў, што на выбар прэзідэнта паўплывала крытыка Крулакам абмежаванняў ваенных аперацый у В’етнаме[8].

Крулак першапачаткова быў прыхільнікам выкарыстання верталётаў як прылад нападу, таксама ўнёс уклад у развіццё лодак Хігінса, з якіх адбывалася высадка людзей і матэрыялаў на пляжы падчас Другой сусветнай вайны[13].

Пасля сыходу ў адстаўку Крулак працаваў у арганізацыі «Copley Newspapers», служыў на пасадзе прэзідэнта навінавай службы Copley News Service і віцэ-прэзідэнтам «Copley Press». У 1977 Крулак пакінуў «Copley», хоць працягнуў супрацоўніцтва з навінавай службай арганізацыі[14]. Ён таксама напісаў некалькі кніг, уключаючы партрэтную гісторыю корпуса марской пяхоты «First to Fight»[15].

Знаходзячыся ў адстаўцы Крулак удзельнічаў у грамадскіх арганізацыях, у дзейнасці корпуса марской пяхоты. Ён быў старшынёй і членам праўлення заалагічнага таварыства Сан-Дыега[14].

Крулак памёр 29 снежня 2008 года ва ўзросце 95 гадоў у Сан-Дыега, Каліфорнія[15][16]. Пахавальная служба прайшла 8 студзеня 2009 года ў капліцы на базе марской пяхоты MCAS Miramar, цела было пахавана на нацыянальных могілках Форт-Роўзкранс[14].

Сям’я

У 1936 годзе ажаніўся з Эмі Чандлер — памерла ў 2004 годзе[12]. У іх было трое сыноў[17] — генерал Чарлз, камендант корпуса марской пяхоты (1995—1999); Віктар, камандуючы корпусам капеланам флоту, Уільям, палкоўнік марской пяхоты. Таксама меў чацвёра ўнукаў і дзесяць праўнукаў.

Апублікаваныя працы

First to Fight: View of the U.S. Marines. — Simon & Schuster, 1991. — ISBN 0-671-73012-6.
Panama: An Assessment. — U.S. Strategic Institute, 1990. — ISBN 0-913187-03-8.
Organization for National Security: A Study. — U.S. Strategic Institute, 1983. — ISBN 0-913187-00-3.

Зноскі

1 2 Victor H. Krulak // SNAC — 2010. Праверана 9 кастрычніка 2017.
1 2 Victor Harold Krulak // Find a Grave — 1996. Праверана 9 кастрычніка 2017.
↑ http://www.forum.militaryltd.com/tun-tavern/m56626-rip-lt-gen-victor-h-brute-krulak.htm
↑ Prominent Marines (нявызн.) (недаступная спасылка). Marine Corps Legacy Museum. Архівавана з першакрыніцы 10 ліпеня 2006. Праверана 11 ліпеня 2006.
↑ Letter from Victor H. Krulak to Mr. Fletcher Prouty, March 15, 1985. (нявызн.).
↑ Garner, Dwight. Robert Coram’s ‘Brute’ Recalls Gen. Victor Krulak – Review (нявызн.), The New York Times (9 лістапада 2010).
1 2 Goldstein, Richard. “Victor H. Krulak, Marine Behind U.S. Landing Craft, Dies at 95 “, The New York Times, January 4, 2009. Retrieved January 5, 2009.
1 2 Liewer, Steve, “‘Brute’ Krulak Commemorated”, San Diego Union-Tribune, January 9, 2009.
↑ McMaster, H.R. Dereliction of Duty: Lyndon Johnson, Robert McNamara, The Joint Chiefs of Staff, and the Lies that Led to Vietnam. — New York, NY: HarperCollins, 1997. — ISBN 0-06-018795-6.
↑ Willis, Bud Marble Mountain: A Vietnam Memoir 2010 Page 359 “Krulak named Chu Lai after himself, having been the General who first flew over the area and selected the site. There were no towns nearby, just a wide open area, so he called it Chu Lai, which means Krulak in Mandarin Chinese. (From the book Brute by Robert Coram 2010)”
↑ Crocker(2006): 365.
1 2 3 Perry, Tony, “Victor H. Krulak, 1913 – 2008”, Los Angeles Times, December 31, 2008, p. B6.
↑ Miller, Stephen. Military Innovator Who Sought New Approach to Battle in Vietnam (нявызн.), Wall Street Journal (3 студзеня 2009).
1 2 3 Gonzalez, Blanca. Marine Corps legend Gen. Victor Krulak dies at 95 (нявызн.), San Diego Union-Tribune (30 снежня 2008). Праверана 3 студзеня 2009. Архівавана 20 студзеня 2009.
1 2
Perry, Tony. Victor H. Krulak dies at 95; retired Marine lieutenant general (нявызн.), Los Angeles Times (31 снежня 2008). Праверана 31 снежня 2008.
↑ Marine legend Lieutenant General Victor Krulak dies (нявызн.), Marine Corps Times (31 снежня 2008). Праверана 31 снежня 2008. Архівавана 23 лютага 2012.
↑ Krulak, Victor Harold | Encyclopedia.com

Літаратура

Crocker, H.W. (2006). Don’t Tread on me: A 400-year history of America at War, from Indian Fighting to Terrorist Hunting. Crown Forum. ISBN 1-4000-5363-3. https://archive.org/details/donttreadonme40000croc.
Krulak, Victor H. (1983). Organization for National Security, Cambridge, Massachusetts: United States Strategic Institute. ISBN 0-913187-00-3.
Krulak, Victor H. (1984). First to Fight: An Inside View of the U.S. Marine Corps, Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 0-87021-785-2. This book is on the Chief of Naval Operations’ Professional Reading List and the Commandant of the Marine Corps’ Reading List.
Chapin, Captain John C., USMCR (Retired). Diversionary Landings (нявызн.). Top of the Ladder: Marine Operations in the Northern Solomons. Marines in World War II Commemorative Series, Marine Corps Historical Center, United States Marines Corps (1997).
Coram, Robert (2010). Brute: The Life of Victor Krulak, U.S. Marine. Little, Brown & Co. ISBN 978-0-316-75846-8. https://archive.org/details/brutelifeofvicto0000cora.
Hove, Duane T. (2003). American Warriors: Five Presidents in the Pacific Theater of World War II. Burd Street Press. ISBN 1-57249-307-0. https://archive.org/details/americanwarriors0000hove.
Miller, Stephen. Military Innovator Who Sought New Approach to Battle in Vietnam (Victor H. Krulak 1913–2008) (нявызн.), Wall Street Journal (January 3, 2009).

Спасылкі

Lieutenant General Victor H. Krulak, Sr. – Deceased (нявызн.) (недаступная спасылка). USMC General Officer & Senior Executives Biographies. United States Marine Corps. Архівавана з першакрыніцы 1 кастрычніка 2011October 1, 2011. Праверана 28 верасня 2021.
Lieutenant General Victor H. Krulak, USMC (Deceased) (нявызн.) (недаступная спасылка). Who’s Who in the Marine Corps History. History Division, United States Marine Corps. Архівавана з першакрыніцы 16 мая 2011May 16, 2011. Праверана 28 верасня 2021.
Rholes, LCpl Ryan. Marine Corps legend ‘Brute’ Krulak passes away at age 95 (нявызн.), Marine Corps Air Station Miramar Public Affairs, United States Marine Corps (January 8, 2009). Архівавана 16 студзеня 2009.