Вельбуждскае княства
Вельбуждскае княства (дэспатат) (балг.: Велбъждско княжество) — адна з дзяржаў, якая ўзнікла пасля распаду Сербскага царства ў 1371 годзе. Сваю назву атрымала ад сталіцы — г. Вельбужд (Кюстэндзіл).
Княства было размешчана паміж рэкамі Струма і Вардар (тэрыторыя сучаснай Сербіі, Балгарыі і Паўночнай Македоніі). Княствам кіравалі мясцовыя феадалы Ёван і Канстанцін Драгашы. Пасля Бітвы на Марыцы князі прызналі сюзерэнітэт Асманскай імперыі і кіравалі сваімі землямі як васалы. У 1395 годзе княства было канчаткова заваявана султанам Баязідам I .
Літаратура
- Велбълждско княжество в Енциклопедия България, Българската академия на науките, София, 1978, том 1
- Велбъждско княжество и Константин Драгаш в Енциклопедичен речник Кюстендил, Българската академия на науките, София, 1988
Катэгорыя·Гістарычныя дзяржавы Балканаў
Катэгорыя·Гісторыя Балгарыі
Катэгорыя·Дзяржавы ў гісторыі Сербіі
Катэгорыя·Гісторыя Паўночнай Македоніі
Катэгорыя·Асманская імперыя