wd wp Пошук:
    ⬜

    Ваэргорскі замак

    Ваэргор, Ваэргорскі замак (дацк.: Voergaard Slot) — гэта сядзіба ў стылі рэнесансу, размешчаная ў прыходзе Ваэр, Дронінглунская сотня, Бронерслеўская камуна, у Дацкім каралеўстве на паўднёвым усходзе ад Венсісэля. Самая старая частка замка можа быць датавана 1481 годам, а самая маладая — 1590 годам[1].

    Гісторыя

    Ваэргорскі замак у XIX стагоддзі; малюнак Дж. Хансена

    У 1510 годзе зброяносец Енс Андэрсен перадаў Ваэргор рыма-каталіцкаму епіскапу Сцюгэ Крумпену ў манастыры Бёрглум.[2]

    Упрыгожванні брам

    Падчас Графскай вайны (1534—1536) Клемен Андэрсен захапіў сялянскую армію Ваэргора, а пасля прыняцця Даніяй лютэранства, Ваэргор быў канфіскаваны каралём.[2][3]

    У 1578 годзе Фрэдэрык II перадаў замак ва ўладу Карэн Крабэ, чыя дачка Інгеборг Скеэль атрымала замак і пабудавала будынак у стыле эпохі Адраджэння[2], будаўніцтва якога было завершана ў 1588 годзе. Партал з пяшчаніку ў Ваэргорскім замку, спачатку быў пабудаваны для замка Фрэдэрыксборг, але быў падараваны Інгеборг Скеэль каралём Фрэдэрыкам ІІ. Пазней яна была ўспрынятая сваімі сялянамі тыранам, а пасля яе смерці з’явіліся легенды пра прывіда Ваэргора, які з’яўляецца менавіта Інгеборг[4].

    У паўночным крыле замка знаходзіцца падзямелле, прысвечанае епіскапу Крумпену, самая маленькая ячэйка якога была вядомая як Розедонтэн, і ў якой чалавек не можа «ні стаяць, ні ляжаць». Пра Інгеборг Скеэль распавядалі, што яна ўтапіла ў бетоне будаўніка ўсходняга крыла Піліпа Брандзіна ў роўнай сцяне; у залежнасці ад інтэрпрэтацыі, альбо каб ён не змог пабудаваць яшчэ адзін замак у пышнасці Ваэргора, альбо проста каб зэканоміць на сваёй аплаце. Кажуць, што Інгеборг Скеэль, чый заклік, верагодна, засноўваўся ў асноўным на злых прамовах з боку яе падначаленых, пазней неаднаразова заўважалася як прывідная белая жанчына, для ўтаймавання якой, у рэшце рэшт, прыйшлося заклікаць на дапамогу святара. Яшчэ адзін анекдот, які падкрэслівае рэпутацыю Ваэргора як замка з прывідамі — гэта цёмная пляма на масніцах пакоя ў паўночна-ўсходняй вежы, якая павінна быць крывёю нявінна забітага чалавека, і якая, нягледзячы на ўсе спробы шліфавання, нібыта не можа быць выдалена.

    У ходзе некалькіх дацка-шведскіх войнаў замак неаднаразова падвяргаўся аблозе ў XVII стагоддзі і перыядычна акупаваўся шведскімі войскамі. З 1686 па 1791 год ён належаў дацкай сям’і Рэц.

    Гурт Virelai іграе сярэднявечную музыку каля Ваэргорскага замку

    Пасля доўгага перыяду змены ўладальнікаў, Петэр Бронум Скавэніўс набыў Ваэргор ў 1872 годзе. Ён правёў капітальны рамонт і выкупіў большую частку адчужанай зямлі.[2] на момант яго смерці ў 1914 годзе, каля 1944,4 га. зямлі належыла Ваэргору і такім чынам, замак быў адным з найбуйнейшых маёнткаў краіны, а сёння яго тэрыторыя складае 336,1 га.

    Міністр замежных спраў Даніі Эрык Скавеніўс валодаў Ваэргорам з 1914 па 1945 год[2].

    У 1955 годзе дацка-французскі граф Эйнар Обербэх-Клаўсен купіў Ваэргар. Сам Эйнар нарадзіўся ў Нюбарзе ў сям’і ўладальніка крамы і зрабіў сваю кар’еру ў Францыі ў Каталіцкай Царкве. Ён таксама стаў імперскім графам Рыма і ажаніўся з дачкой французскага хірурга Жуля-Эміля Пеана, які вынайшаў «шчыпцы Пеана». Яна была ўдавой графа Шэню-Лафіта, і ад гэтых двух сем’яў у замку знаходзіцца вялікая частка багатай і ўнікальнай калекцыі мастацкіх твораў.

    Пара валодала некалькімі замкамі ў ваколіцах Бардо, але пасля смерці жонкі ў 1941 годзе, Обербэк-Клаўсен пераехаў у Парыж, а пазней вырашыў вярнуцца ў сваю родную Данію. Ён набыў Ваэргор і, з адабрэння французскай дзяржавы, прывёз з сабой у Данію 12 вагонаў твораў мастацтва. Ён распачаў комплексную і дарагую рэстаўрацыю замка, якая працягвалася на працягу некалькіх гадоў. Пасля яго смерці, ў 1963 годзе, замак і калекцыі былі перададзеныя фонду і адкрыты для публікі.

    Таксама, на тэрыторыі, замка часта праводзяцца мерапрыемствы і крмашы, прысвечаныя Сярэднявеччу.

    Апісанне замка

    Замак размешчаны на амаль квадратным востраве і акружаны шырокім палацавым ровам, ранейшыя сцены цалкам выраўнаваны. Гэта «г»-вобразнае двухстворкавы цагляны будынак з двума лесвічнымі вежамі ў двары, а таксама двума жылымі вежамі ў якасці працягу ўсходняга крыла. Форма будынка складае паўночнае крыло, падобнае на замок, якое да гэтага часу хавае ў сабе рэшткі епіскапскай крэпасці пачатку XVI стагоддзя і заканчваецца на захадзе гатычным лесвічным франтонам.

    Галоўны тракт замка складае багата упрыгожанае ўсходняе крыло, яно было пабудавана ў стылі скандынаўскага Адраджэння пры Інгеборг Скеэль у 1586 годзе, як мяркуецца галандскім будаўніком Філіпам Брандзінам. Двухпавярховы будынак над цокальным паверхам падзелены дванаццаццю вокнамі, да знешніх канцоў прымацаваныя жылыя вежы, падобныя на павільёны. Увесь фасад упрыгожаны багатымі ўпрыгожваннямі з пяшчаніку. Першапачаткова партал прызначаўся для каралеўскага замка Фрэдэрыксбарг, але быў падараваны каралём Фрэдэрыкам ІІ двару Інгеборг Скеэль. Інтэр’еры замка ўяўляюць сабой падарожжа па еўрапейскай гісторыі мастацтва і па сваім строі ўзыходзяць да эпох ад Рэнесансу да Класіцызму. Асаблівасцю, акрамя так званага Залатога пакоя з скуранымі шпалерамі, з’яўляецца часоўня ў паўночным крыле, якая належыла каталіцкаму Мальтыйскаму ордэну і была створана пры графе Обербэк-Клаўсене, які сам быў гаспітальерам (мальтыйцам).

    Сады замка сёння ў значнай ступені пакрытыя лясамі і складаюцца, перш за ўсё, з некалькіх газонаў і кветкавых участкаў на востраве замка, а таксама з набярэжнай, якая вядзе вакол Валграбена. На ўсход да замка прымыкае комплекс былога гаспадарчага двара, ад якога вясковая дарога вядзе да царквы Ваэр.

    Парк

    Бірк Ваэра і парк

    Вялікі парк быў першапачаткова разбудаваны ў 1768 годзе. У 1955 годзе ён быў перароблены ў французскім стылі. Будынкі на тэрыторыі ўключаюць фахверкавы будынак, які ў XVIII—XIX стагоддзях выкарыстоўвалася біркам Ваэра, судом маёнтка, дзе разглядаліся справы людзей, якія здзейснілі мясцовыя правіны і дробныя злачынствы.

    Мастацкая калекцыя

    Дарога да замку

    Калекцыя мастацкіх твораў уключае працы, якія прыпісваюцца Франсіску Гоя, Пітэру Рубенсу, Рафаэлю, Эль Грэку, Антуану Вато і Франсу Халсу[5], а таксама мэбля часоў Людовіка XIV, Людовіка XVI і ўласнасць Марыі-Антуанеты. Акрамя таго, мэбля і шкляны сервіз з выгравіраванай манаграмай Напалеона. Сярод дарагой мэблі ёсць два серванта часоў Людвіга XIV; такія ж ёсць у Версалі і ў Луўры.

    8 сакавіка 2008 года з калекцыі былі скрадзеныя дзве карціны «Вар’яцкі Гойі» і партрэт Марыі Медычы Рубенса. Атрыбуцыі вельмі сумніўныя і ніколі не пацвярджаліся гісторыкамі мастацтва[6]. Дацкая служба бяспекі і разведкі не змагла знайсці злачынцаў, пакуль праз некалькі гадоў пра карціны не паведаміў інфарматар. У 2015 годзе яны вярнуліся ў калекцыю замка[7].

    Калі Обербех-Клаўсен памёр у 1963 годзе, замак ператварыўся ў сямейны фонд.[2]

    Важныя даты

    Спіс уладальнікаў

    Гл. таксама

    Зноскі

    1. ↑ Voergaard Slot. VisitBrønderslev. Hentet 05/12-2021
    2. 1 2 3 4 5 6 Voergaard. danskeherregaarde.dk. Hentet 05/12-2021
    3. ↑ Voergaard(дацк.) . Gyldendal.
    4. ↑ Spøgelser og sagn. Voergaard Slot.dk. Hentet 05/12-2021
    5. ↑ Gå på opdagelse i kunsten(дацк.) . Voergaard.
    6. ↑ Kunsttyveri fra slot i Nordjylland — tv2.dk 8. marts 2008
    7. ↑ Stjålne millionmalerier er tilbage på nordjysk slot Berlingske, 15. Juli 2015.

    Спасылкі

    Тэмы гэтай старонкі (10):
    Катэгорыя·Замкі паводле алфавіта
    Катэгорыя·Палацы Даніі
    Катэгорыя·Гісторыя Даніі
    Катэгорыя·Паркі Даніі
    Катэгорыя·Замкі Даніі
    Катэгорыя·Культура Даніі
    Катэгорыя·Збудаванні Даніі ў стылі рэнесанс
    Катэгорыя·Вікіпедыя·Артыкулы з пераазначэннем значэння з Вікідадзеных
    Катэгорыя·З’явіліся ў 1588 годзе
    Катэгорыя·Мастацкія музеі Даніі