У гэтага паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Маас.
Васіль Фёдаравіч Маас (? — пасля 1900[1], Коўна) — расійскі архітэктар, архітэктар мінскага губернскага праўлення.
Навучаўся ў Акадэміі мастацтваў. У 1864 годзе атрымаў 2 сярэбраны медаль за праект тэатра; у 1865 г. — званне класнага мастака 3 ступені за праект сельскай царквы[2].
З 1856 года працаваў у Адэсе, дзе некаторы час працаваў архітэктарам у Адэскім інжынерным упраўленні i выкладаў у Адэскай рысавальнай школе[3]. Сярод іншага спраектаваў у горадзе будынкі гідрапатычай установы па вул. Елізавецінскай, 16; семінарыі і царквы на рагу Аляксандраўскага праспекта і вул. Паштовай (Жукоўскага), цяпер там тэхнікум; Земскага банка па вул. Садовай, 3[4]; будынак 3-й мужчынскай гімназіі, цяпер корпус універсітэта ўнутраных спраў на Успенскай[5].
Пад старасць у 1889 годзе Васіль Маас па невядомай прычыне пераехаў у Мінск[5][6], дзе стаў архітэктарам губернскага праўлення. У Мінску распісаў плафон глядзельнай залы Гарадскога тэатра.
Спрабаваў стварыць школу для мастакоў з малазабяспечаных пластоў грамадства, якая магла б зарабляць правядзеннем выставак[6]. 3 мэтай збору сродкаў па ініцыятыве В. Мааса у 1891 годзе ў Мінскy была адкрыта мастацкая выстаўка, на якой экспанаваліся творы мясцовых мастакоў, якая стала першай выстаўкай прафесійнага выяўленчага мастацтва ў Беларусі і паклала пачатак рэгулярнай выставачнай дзейнасці беларускіх мастакоў[3]. Адкрылася яна 24 мая 1891 года ў залах Дваранскага сходу. Было прадстаўлена каля 100 карцін, у ліку якіх знаходзіліся творы А. Бартэльса, Я. Матэйкі, І. Айвазоўскага, Э. Сукоўскага, Я. Тышыньскага(польск.) бел., Мяшчэрскага[6]. Аднак яна не мела таго поспеху, на які разлічвалі арганізатары. Пасля пакрыцця расходаў засталася зусім нязначная сума[6].
У канцы 1891 В. Ф. Маас стварыў мастацка-сталярную майстэрню, у якой не толькі бясплатна выкладаў, але і выдаваў вучням штотыдзень па 50 капеек са сваіх сродкаў, каб даць ім магчымасць хадзіць на заняткі. Для майстэрні было выдзелена памяшканне пры летнім тэатры ў гарадскім садзе. З надыходам летняга тэатральнага сезона майстэрня пазбавілася памяшкання і з-за адсутнасці грошай на наём іншага спыніла існаванне[6].
Але В. Ф. Маас не здаецца. У 1894 годзе ён звяртаецца ў Акадэмію мастацтваў з просьбай дапамагчы ў арганізацыі мастацкай школы. Пры гэтым паведамляе, што мінскія жывапісцы — баталіст Папоў і акварэліст Сукоўскі згодныя гэтак жа, як і ён, выкладаць бясплатна. Аднак і гэтая спроба скончылася безвынікова[6].
Дзейнасць В. Мааса сустрэла супраціў з боку чыноўнікаў, у выніку чаго ён пасля 1900 года з’ехаў у Коўна, дзе і памёр[5].