Васіль Сямёнавіч Стафанік (укр.: Василь Семенович Стефаник; 14 мая 1871, Русаў, Снятынскі раён, Івана-Франкоўская вобласць — 7 снежня 1936, там жа) — украінскі пісьменнік.
Пісаў галоўным чынам навелы пра жыццё і норавах галіцыйскай вёскі. У цэлым шэрагу навел («Палій», «Суд», «Кленові лісткі», «Навіна», «Камінний хрест», «Май», «Злодій», «Лесева прозвішча», «Стратився», «Виводили з вёскі» і інш) Стафанік паказаў побыт прыгнечанага галіцкага працоўнага сялянства ва ўмовах капіталістычнай рэчаіснасці, адбіўшы праявы «ідыятызму вясковага жыцця», бесперспектыўнае існаванне ў празмернай працы. Персанажы ў Стафаніка нясуць на сабе адбітак фаталістычнай асуджанасці. Падкрэсліваючы біялагічны пачатак у чалавеку, Стафанік надаваў часам шмат увагі паталагічным з’явам («Басараба») або праявам глыбокага адзічання («Злодій»). Апавяданні, напісаныя падчас імперыялістычнай вайны, маюць пацыфісцкае адценне.
Для мастацкага метаду пісьменніка ўласціва спалучэнне экспрэсіянізму з натуралістычнымі тэндэнцыямі.