У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Аруцюнян.
Вараздат Марціросавіч Аруцюнян (арм.: Վարազդատ Մարտիրոսի Հարությունյան; 29 лістапада 1909, Ван — 20 сакавіка 2008, Ерэван) — армянскі архітэктар
і мастацтвазнаўца, гісторык армянскай архітэктуры. Акадэмік Нацыянальнай акадэміі навук Рэспублікі Арменія (1996), доктар архітэктуры (1964), прафесар (1965). Заслужаны дзеяч мастацтваў Армянскай ССР (1961).
Вараздат Аруцюнян нарадзіўся ў горадзе Ван заходняй Арменіі[1]. З нагоды даты нараджэння Вараздат Аруцюнян казаў: «Мне невядомая дата майго нараджэння… Я яе пазнаў пазней. У 1916 годзе ў тыфліскім часопісе «Амбавабер» апублікавалі поўны спіс выхаванцаў сірочага прытулку пры царкве Цыранавор. Там пад нумарам 204 запісана: «Вараздат Тэр-Аруцюнян, з Вана, 7 гадоў». Ну я палічыў, што нарадзіўся ў 1909 годзе, так доўгі час і пісалася ў дакументах без дакладнага датавання. Калі ж у чарговы раз змяняў пашпарт, у міліцыі мяне папрасілі ўсё ж дапоўніць дату. Я і запісаў: 29 лістапада. То бок палічыў, што дата ўсталявання Савецкай улады ў Арменіі — гэта дата адраджэння армянскага народа, і такім чынам, дзень майго нараджэння»[2]. Сям’я Аруцюнянаў была вялікая: у бацькоў Вараздата — бацькі Марціраса і маці Каліпсэ было сямёра дзяцей: чатыры сыны і тры дочкі. Уся сям’я жыла ў адным раёне пад назвай Чаглі. Жыццё было мірным, шчаслівым і творчым да генацыду армян[3].
З Вана ў 1915 годзе Вараздат Аруцюнян трапіў у сірочы прытулак пры царкве Цыранавор у Тыфлісе і правёў там з братам Арцрунам (пасля — вядомы актор тэатра і кіно, народны артыст Армянскай ССР) і сястрой два гады. Заступнікам прытулку быў выбітны армянскі паэт і пісьменнік Аванес Туманян[4].
Дзяцінства Вараздата Аруцюняна было зусім сумным. У тыя гады маці Каліпсэ працавала прачкай у розных хатах. Паступова становішча пагаршалася, наступілі галодныя часы, і юныя Вараздат з братам Арцрунам вырашылі бегчы з прытулку. Падзараблялі на вуліцах чышчаннем абутку, продажам вады. Да 1920 года ў сям’і Аруцюнянаў з дзевяці чалавек засталіся трое: першы член іх сям’і загінуў у Вагаршапаце ад тыфу[4].
Асноўныя працы прысвечаны гісторыі і тэорыі армянскай сярэднявечнай і сучаснай архітэктуры, жыцці і дзейнасці выбітных армянскіх архітэктараў.
Мае вялікі ўнёсак у вобласці падрыхтоўвання архітэктурных кадраў, аднаўлення, ахоўвання і прапаганды армянскіх сярэднявечных помнікаў.