Барбары́с[3] (Berberis) — род кветкавых раслін сямейства барбарысавых.
Калючыя кусты з простым лісцем. Кветкі жоўтыя, сабраныя ў гронкі, радзей адзіночныя. Плады — аранжава-чырвоныя, пурпуровыя або сінявата-чорныя ягады.
Дэкаратыўныя ў час цвіцення і плоданашэння. Выкарыстоўваюць барбарыс для салітэрнай і групавой пасадак, стварэння жывых агароджаў. Размнажаюць насеннем і вегетатыўна (зялёнымі чаранкамі і дзяленнем куста). Сяўбу праводзяць восенню свежасабраным насеннем або вясною пасля двухмесячнай стратыфікацыі пры тэмпературы 2—5 °C. Для дэкаратыўнага садоўніцтва рэкамендуюцца барбарыс амурскі (Berberis amurensis) (да 3 м), барбарыс звычайны (Berberis vulgaris) і яго пурпуровалістая форма (1,5—2,5 м), барбарыс Тунберга (Berberis thunbergii) і яго выключна дэкаратыўная пурпуровалістая форма (каля 1 м).
Выкарыстоўваюцца ў харчовай і фармацэўтычнай прамысловасці. Да глебавых умоў непатрабавальныя. Засухаўстойлівыя. Святлолюбівыя, паддаюцца падстрыганню. Пасля высечкі даюць вельмі шмат парасткаў. Добра пераносяць перасадку. Меданосы. Пашкоджваюцца іржаўным грыбам збожжавых злакаў.
У Беларусі дзікарослы 1 від — барбарыс звычайны (Berberis vulgaris).