wd wp Пошук: ⬜

Арцемій Маісеевіч Любовіч

Арце́мій (Арцё́м) Маісе́евіч Любо́віч (17 (29) кастрычніка 1880, Жытомір, Валынская губерня — 28 чэрвеня 1938, Мінск) — савецкі дзяржаўны дзеяч, удзельнік рэвалюцыйнага руху, наркам пошт і тэлеграфа РСФСР і СССР, намеснік старшыні СНК Беларускай ССР (1935—1937).

Член УКП(б) з сакавіка 1917 года.

Біяграфія

Сын будаўнічага дзесятніка (мяшчаніна). У 1894 годзе скончыў двукласнае гарадское вучылішча ў Жытоміры.

1896—1902 гг. — тэлеграфіст у Жытоміры, потым у Кіеве.
1902—1906 гг. — радавы-тэлеграфіст 2-й іскравай роты.
1906—1914 гг. — тэлеграфіст у Кіеве, затым у Бярдзічаве (з 1908 года) і Белай Царквы (з 1912 года).
1914—1917 гг. — мабілізаваны ў армію: служыў радавым 6-га чыгуначнага батальёна, затым тэлеграфістам Кранштацкай тэлеграфнай роты.
У 1917 годзе — член Кранштацкага камітэта РСДРП(б), старшыня Савета салдацкіх і матроскіх дэпутатаў, дэлегат VII (Красавіцкай) Усерасійскай канферэнцыі і VI з’езда РСДРП(б), член Петраградскага ВРК на Галоўным тэлеграфе і камісар Кексгольмскага рэзервовага палка. Пасля Кастрычніцкай рэвалюцыі рэдактар газеты «Известия Кронштадтского Совета», затым член калегіі наркамату пошт і тэлеграфаў і намеснік наркама.
Студзень — май 1918 г. — старшыня Кранштацкага камітэта РСДРП(б).
1918—1919 гг. — старшыня Усерасійскага Саюза работнікаў сувязі.
1919—1920 гг. — намеснік наркама пошт і тэлеграфаў РСФСР і начальнік сувязі РККА.
1920—1921 гг. — выконваючы абавязкі народнага камісара пошт і тэлеграфаў РСФСР.
з 1923 г. — намеснік наркама пошт і тэлеграфа СССР.
1927—1928 гг. — выконваючы абавязкі народнага камісара пошт і тэлеграфа СССР.
1928—1934 гг. — упаўнаважаны наркамата сувязі СССР па Далёкім Усходзе, Усходняй Сібіры.
1934—1935 гг. — у распараджэнні ЦК УКП(б).
1935—1937 гг. — намеснік старшыні СНК Беларускай ССР і старшыня Дзяржплана рэспублікі.

Дэлегат VII, X, XV з’ездаў партыі.

Арыштаваны 5 ліпеня 1937 года.

Асуджаны 28 чэрвеня 1938 года ваеннай калегіяй Вярхоўнага суда СССР да вышэйшай меры пакарання. Абвінавачванне: артыкулы 69, 79, 76 (удзел у антысавецкіх правых арганізацыях, шкодніцтва ў прамысловасці і сельскай гаспадарцы). Расстраляны ў той жа дзень, пахаваны ў Мінску[3]. Рэабілітаваны 29 лютага 1956 года ваеннай калегіяй Вярхоўнага суда СССР.

Працы

За высокую якасць планавай работы//Сацыялiстычнае будаýнiцтва, 1935, № 1-2. — С. 9-13;
Асноýныя задачы плана народнай гаспадаркi БCCР на 1936 г.// Бальшавiк Беларусi, 1936, № 13. — С. 64-77;
Тэмпы i структурныя зрухi ý народна-гаспадарчым плане на 1936 г.// Сацыялiстычнае будаýнiцтва, 1936, № 1-2. — С. 53-63;
Планы народнай гаспадаркi БCCР на 1937 г.// Бальшавiк Беларусi, 1937, № 1. — С. 40-50.

Памяць

18 красавіка 2013 года ў Жытоміры на будынку гарадской гімназіі № 3 (былым гарадскім вучылішчы) адкрыта мемарыяльная дошка А. М. Любовічу[4].

Спасылкі

Біяграфія Любовіча Арцемія Маісеевіча Архівавана 7 чэрвеня 2008.

Зноскі

↑ ЛЮБОВИЧ Артем Моисеевич(недаступная спасылка)
↑ Любович Артемий Моисеевич // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 27 верасня 2015.
↑ Белорусский «Мемориал». Списки жертв. (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 20 жніўня 2013. Праверана 30 ліпеня 2013.
↑ В Житомире на фасаде школы №3 открыли мемориальную доску Артему Любовичу (нявызн.), Жизнь Житомира. (19-04-2013). Праверана 30 ліпеня 2013.

Літаратура

Государственная власть СССР. Высшие органы власти и управления и их руководители. 1923—1991 гг. Москва, 1999.