У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Закрэўскі.
Арсеній Андрэевіч Закрэўскі (13 (24) верасня 1786 (1783?), сяло Бернікава, Зубцоўскі павет, Цвярская губерня, Расійская імперыя — 11 (23) студзеня 1865, Фларэнцыя, Італія) — вайсковы і дзяржаўны дзеяч Расійскай імперыі.
У 1802 годзе скончыў Гродзенскі кадэцкі корпус. Удзельнічаў у войнах з Францыяй (1805, 1806—1807, 1812—1815), Швецыяй (1808—1809) і Турцыяй (1806—1811). У бітве пры Аўстэрліцы выратаваў ад палону камандзіра палка генерала М. М. Каменскага, пасля чаго стаў яго ад’ютантам.
Вызначыўся ў бітве пры Прэйсіш-Эйлаў, атрымаўшы залатую шпагу «За адвагу». Падчас руска-швецкай вайны прымаў удзел у бітвах у возера Куартане, пры Аравайсе і інш. Пасля прызначэння Каменскага галоўнакамандуючым рускім войскам у Малдавіі ў сакавіку 1810 г. Закрэўскі быў прызначаны начальнікам яго паходнай канцылярыі. Удзельнічаў у бітвах пры Баціне, у штурме Рушчука, двойчы быў паранены і двойчы кантужаны. 22 верасня (4 кастрычніка) 1811 узнагароджаны ордэнам Св. Георгія 4-га класа № 1009.
У маі 1811 г. цяжка хворы Каменскі пакінуў армію, і Закрэўскі (ужо ў чыне маёра) суправаджаў начальніка ў Адэсу, дзе той памёр. Перад смерцю Каменскі перадаў ад’ютанту дакументы для перадачы імператару, і Закрэўскі, пахаваўшы генерала, паехаў у Пецярбург.
У снежні 1811 г. пасля аўдыенцыі ў Аляксандра I ён быў прызначаны ад’ютантам генерала М. Б. Барклая дэ Толі. У лютым 1812 г. узведзены ў палкоўнікі Праабражэнскага палка і прызначаны начальнікам Асобнай канцылярыі вайсковага міністра — па сутнасці, кіраўніком рускай ваеннай выведкі і контрвыведкі. Падчас Айчыннай вайны адрозніўся ў баях пад Віцебскам, Смаленскам, пры Валуцінай гары, у Барадзінскай бітве. З снежня 1812 г. — флігель-ад’ютант, з восені 1813 г. — генерал. Удзельнічаў у замежных паходах Расійскай арміі, быў пры Барклаі дэ Толі і пры Аляксандры I.
У 1815—1823 гадах займаў пост дзяжурнага генерала Галоўнага штаба. У 1823 г. прызначаны генерал-губернатарам Фінляндыі. З 1828 па 1832 — міністр унутраных спраў Расіі, кіраваў ліквідацыяй халернай эпідэміі ў 1830—1831 гадах У 1848—1859 — ваенны губернатар Масквы. У 1861 — паехаў у Фларэнцыю, дзе і памёр.
| Папярэднік: Віктар Паўлавіч Качубей |
Міністр унутраных спраў Расійскай імперыі 1832–1838 |
Пераемнік: Дзмітрый Мікалаевіч Блудаў |