У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Рылюк. Аркадзь Фядосавіч Рылю́к[1] (21 чэрвеня 1934 г., в. Ліпнікі, Драгічынскі раён, Брэсцкая вобласць — 2 мая 2014[2]) — беларускі хірург, вучоны, доктар медыцынскіх навук (1992), прафесар (1995).
Пасля заканчэння сямігадовай школы студэнт Пінскага медыцынскага вучылішча (1950—1953 гг.). Фельчар медыцынскага ўчастка ў вёсцы Валавель Драгічынскага раёна з 1953 па 1954 год. У 1954 годзе паступіў у Мінскі медыцынскі інстытут, які скончыў з адзнакай у 1960 годзе.
Працаваў хірургам Мікашэвіцкай міжраённай бальніцы, 1960—1961 гг. З 1961 па 1968 год урач-хірург, затым загадчык хірургічнага аддзялення Лунінецкай раённай бальніцы. З 1968 па 1971 год клінічны ардынатар Беларускага інстытута ўдасканалення ўрачоў (БелМАПА). Пасля заканчэння ардынатуры — урач-хірург Мінскай чыгуначнай бальніцы. З 1972 года асістэнт, дацэнт і прафесар Беларускага інстытута ўдасканалення ўрачоў.
У 1974 годзе абараніў кандыдацкую дысертацыю на тэму «Трамбозы і эмбаліі пры вострым апендыцыце». У 1990 годзе абараніў доктарскую дысертацыю на тэму «Рэваскулярызацыя страўнікавага і кішачных трансплантатаў». З 1987 па 2014 год кіраваў курсам тапаграфічная анатомія і аператыўная хірургія кафедры тапаграфічнай анатоміі БелМАПА.
Аўтар 3 манаграфій, 4 вынаходстваў, 80 рацыяналізатарскіх прапаноў, 200 друкаваных прац па розных праблемах аператыўнай хірургіі органаў брушной поласці і таза.