wd wp Пошук: ⬜

Аркадзь Аркадзьевіч Бабчанка

Аркадзь Аркадзьевіч Бабчанка (18 сакавіка 1977, Масква) — расійскі пісьменнік, журналіст, ваенны карэспандэнт, выдавец.

Біяграфія

У 1995 годзе прызваны ў армію, служыў на Паўночным Каўказе ў войсках сувязі, прымаў удзел у Першай чачэнскай вайне. Звольнены ў запас у 1997 годзе.

Скончыў юрыдычны факультэт Сучаснага гуманітарнага ўніверсітэта з дыпломам бакалаўра юрыспрудэнцыі па міжнародным праве.

Пасля пачатку другой чачэнскай вайны падпісаў кантракт з узброенымі сіламі Расійскай Федэрацыі і прымаў удзел у баявых дзеяннях. Служыў сувязістам, пасля ў мотастралковых войсках, пасля камандзірам разліку ў гранатамётным узводзе.

У 2000 годзе звольнены ў запас у званні гвардыі старшыны.

У тым самым годзе заняўся журналістыкай. Быў карэспандэнтам «Новай газеты», пазней — ваенным карэспандэнтам падчас вайны ў Паўднёвай Асеціі ў 2008 годзе.

У сакавіку 2012 года супраць Бабчанкі была ўзбуджаная крымінальная справа па артыкуле 212 Крымінальнага кодэксу Расійскай Федэрацыі (заклікі да масавых беспарадкаў) у сувязі з публікацыяй запіса аб магчымай тактыцы «за сумленныя выбары»[2].

Выдавец часопіса «Искусство войны»[3].

У 2017 годзе Бабчанка пакінуў Расію. У снежні 2016 года ён адмовіўся выказваць спачуванні родным і блізкім загінулых пры крушэнні самалёта Ту-154 Міністэрства абароны Расіі над Чорным морам. Ён патлумачыў гэта тым, што ахвяры авіякатастрофы, якія накіроўваліся ў Сірыю, як выказаўся журналіст, «спявалі і скакалі ў падтрымку» расійскіх уладаў. Пасля гэтага калумніст «Комсомольской правды» Анатоль Жыхароў заклікаў узбудзіць крымінальную справу ў дачыненні да Бабчанкі, а дэпутат Дзярждумы Расіі Віталь Мілонаў прыгразіў журналісту пазбаўленнем грамадзянства[4].

Жыў у Празе [5][6]. У ліпені 2017 году жыў у Ізраілі [7], са жніўня 2017 па май 2018 года ў Кіеве [8][9].

З кастрычніка 2017 па май 2018 года вёў праграму «Prime: Бабченко» на крымскататарскім украінскім тэлеканале ATR [10].

Інсцэніроўка забойства

Асноўны артыкул: Інсцэніроўка забойства Аркадзя Бабчанкі 29 мая 2018 года знаёмыя і сваякі паведамілі, што пры ўваходзе ў яго кіеўскую кватэру ў Дняпроўскім раёне невядомыя выпусцілі яму ў спіну некалькі куль, у той час як жонка Бабчанкі была ў ваннай[11][12]. Сам Бабчанка нібыта памёр у машыне хуткай дапамогі па дарозе ў бальніцу. 30 мая, выступаючы на прэс-канферэнцыі, кіраўнік СБУ Васіль Грыцак заявіў аб тым, што Бабчанка жывы; па словах Грыцака, даведаўшыся пра падрыхтоўку забойства, супрацоўнікі СБУ арыштавалі меркаванага забойцу, а само забойства інсцэніравалі, каб выйсці на таго, хто замаўляў злачынства[13]. І кілер і арганізатар – украінскія грамадзяне, якіх па словах СБУ завербавалі расійскія спэцслужбы. Сам Бабчанка таксама выступіў на гэтай прэс-канфэрэнцыі. Пазней з’явіліся ролікі затрымання арганізатара і відэа перадачы грошай[14][15].

Асабістае жыццё

Жанаты, мае дачку[16].

Цытаты

Нагадаю, што Расійская Федэрацыя акупавала 20% тэрыторыі Грузіі, якія і дагэтуль акупаваныя. Расійская Федэрацыя акупавала і анексавала Крым, акупавала Данецк. Я мяркую, што наступнай будзе Беларусь. Калі гэта атрымаецца, калі Расія далучыць, акупіруе, ці створыць нейкую саюзную дзяржаву з Беларуссю, то тады вайна ў Еўропе становіцца практычна непазбежнай. Таму, самае галоўнае, што зараз трэба зрабіць: сусветная супольнасць павінна зразумець, з кім яна мае справу, павінна дакладна ўяўляць, што сабой уяўляе пуцінская Расія.^[17]^[18]

Бібліяграфія

Алхан-Юрт. — Яуза, 2006. — 478 с. — ISBN 5-87849-190-7.
Война. — Альпина нон-фикшн, 2015. — 351 с. — ISBN 978-5-91671-345-9.

Зноскі

↑ Нямецкая нацыянальная бібліятэка, Берлінская дзяржаўная бібліятэка, Баварская дзяржаўная бібліятэка і інш. Record #13255304X // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 15 снежня 2014.
↑ Против журналиста Аркадия Бабченко возбуждено уголовное дело о призывах к массовым беспорядкам (нявызн.). СОВА (21 сакавіка 2012). Праверана 9 чэрвеня 2015.
↑ Искусство войны с Аркадием Бабченко. Интернет-конференция, Беломорканал, 27.03.2010}}
↑ У Кіеве застрэлілі вядомага расійскага журналіста, Радыё Свабода, 29-05-2018
↑ Arkady Babchenko. The ‘unpatriotic’ post on Facebook that meant I finally had to flee Russia(англ.) . The Guardian (24 лютага 2017). Праверана 1 сакавіка 2017.
↑ Независимый журналист Аркадий Бабченко покинул Россию (нявызн.). Эхо Москвы (21 лютага 2017). Праверана 22 лютага 2017.
↑ Бабченко послал подальше российских журналистов, подавших на него в суд (нявызн.). ReplyUa (1 чэрвеня 2017).
↑ Убийцы, оккупанты и узурпаторы (нявызн.). Обозреватель (25 жніўня 2017).
↑ Бабченко: «Открытое нападение Путина на Украину сейчас — один из наиболее вероятных сценариев» (нявызн.). Гордон (3 лістапада 2017).
↑ 27.10.17 PRIME: Бабченко (нявызн.) (недаступная спасылка). ATR (27 кастрычніка 2017). Архівавана з першакрыніцы 14 чэрвеня 2018. Праверана 1 чэрвеня 2018.
↑ У Кіеве забіты расійскі журналіст Аркадзь Бабчанка Архівавана 30 мая 2018. Intex-press 29-03-2018
↑ У Кіеве забіты расійскі журналіст Аркадзь Бабчанка, жорсткі крытык Пуціна
↑ Журналист Аркадий Бабченко жив. Его «убийство» оказалось спецоперацией СБУ Архівавана 3 снежня 2021., Intex-press 30-03-2018
↑ Украинские спецслужбы показали видео задержания заказчика «убийства» журналиста Бабченко Архівавана 1 снежня 2021. Intex-press 30-03-2018
↑ СБУ: Бабчанка жывы, арганізатара замаху затрымалі, Радыё Свабода, 30-05-2018
↑ Про «пятый пункт» и пятую колонну (нявызн.). The New Times (14 красавіка 2014).
↑ Выступление Бабченко в Совете Европы // POLITua (video) (руск.)
↑ Геббельс аплодирует: Бабченко разгромил Россию в ПАСЕ obozrevatel.com (руск.)

Спасылкі

На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Аркадзь Аркадзьевіч Бабчанка