У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Шэдлер. Антон Шэдлер (польск.: Antoni Schedler лац.: Antonius Schedler; 24 чэрвеня 1742, Лінц — 6 верасня 1794, Полацк[1]) — езуіцкі святар і педагог.
Уступіў у Таварыства Ісуса 28 кастрычніка 1760 г. у Трэнчыне. Вывучаў тэалогію ў Грацы (1766—1770). Прапаведнік эрцгерцагіні Аўстрыйскай Марыі Ганны (сястры Іосіфа ІІ Габсбурга) у Клагенфурце[1].
У 1785 г. пераехаў на Беларусь[1][2]. Прафесар нямецкай мовы (1785—1786, 1788—1794), памочнік магістра навіцыяту (1787—1790) і прэфект бібліятэкі (1791—1794) у Полацкім езуіцкім калегіуме[3]. Выступаў з казаннямі для нямецкамоўных вернікаў у полацкім касцёле Св. Стэфана[4].
Пераклаў з нямецкай мовы на лаціну, адаптаваў да навучальных патрэб і выдаў (верагодна, у 2-х частках) працу Ёзэфа Пергмаера (Joseph Pergmayer) Collectio meditationum pro octiduana recollectione in exerciti. Sancti P. N. Ignatii. Ad usum scholasticorum Soc. Jesu. (Полацк, 1793 (2-е выданне выйшла без пазначэння году ў час існавання Полацкай езуіцкай акадэміі) і 1794)[5][6].