Антон Казіміравіч Баранцэвіч (30 студзеня 1837, в. Кірклішкі, Ашмянскі павет (Расійская імперыя) — 26 студзеня 1918, Львоў) — адзін з кіраўнікоў паўстання 1863-64 гадоў у Гродзенскай губерні[1].
Нарадзіўся 30 студзеня 1837 года ў в. Кірклішкі Ашмянскага павета Віленскай губерні. З 1853 года — ў войску, падпаручнік, належаў да рэвалюцыйнай арганізацыі. У красавіку 1863 года ўзначаліў падраздзяленне ў галоўным паўстанцкім атрадзе Гродзенскай губерні, затым асобны атрад. Паплечнік В. Урублеўскага. Са студзеня 1864 года — у эміграцыі. Аўтар успамінаў «Апошнія дні коннага літоўскага атрада» (1903)[1]. Памёр 26 студзеня 1918 года ў Львове.