wd wp Пошук: ⬜

Антоні Наркевіч-Ёдка

Антоні (Антон) Наркевіч-Ёдка (польск.: Antoni Narkiewicz-Jodko; 1843, Вялікая Бубноўка [uk], Праскураўскі павет, Падольская губерня — 19 ліпеня 1892, Воліца [uk]) — службовец, крытык і гісторык мастацтва, памешчык.

Бацькі

Належаў да шляхецкага роду Наркевічаў-Ёдкаў герба «Ліс». Нарадзіўся ў сям’і Ежы (Юрыя) Наркевіча-Ёдкі, які валодаў маёнткам Вялікая Бубноўка [uk] ў Пласкіроўскім павеце Падольскай губерні (Расійская імперыя), і дваранкі-каталічкі Адэлі Залескай.

Маёнтак

Меў маёнтак Воліца [uk] ў Валынскай губерні.

Сям’я

Ажаніўся з дваранкай-каталічкай Геленай Часноўскай, ад якой меў дзяцей:

Сафія Антоніеўна Наркевіч-Ёдка (1867—1944). Муж: Станіслаў Аляксандравіч Горват (1866—1930)
Адэля Антоніеўна Наркевіч-Ёдка (1870—1935). Муж: Геранім Геранімавіч Кеневіч (1867—1925).

Адукацыя

Спачатку ён вучыўся ў прафесара Караля Юркевіча, затым паехаў у Брусель, дзе вучыўся ў Брусельскім свабодным універсітэце. Па вяртанні ён дапамагаў бацьку кіраваць спадчынным маёнткам. Затым ён падарожнічаў па Еўропе, жыў у Германія, Бельгіі, Нідэрландах, Францыі, Іспаніі і Італіі, дзе вывучаў мастацтва і купляў карціны і гравюры, ствараючы шырокую калекцыю еўрапейскага мастацтва, якую прывёз дадому.

Даследчыцкая дзейнасць

З 1882 года працаваў над шматтомнай працай «Нарыс гісторыі жывапісу з самых старажытных часоў да канца XVIII стагоддзя, якому папярэднічаў беглы погляд на гісторыю і цывілізацыю старажытных народаў і менш вядомых сучасных народаў з улікам пераважна іх развіцця ў розных галінах мастацтва»[3]. Першыя тры тамы ён выдаў за свой кошт, гэтую працу так і не скончыў. У 1890 годзе здзейсніў паездку ў Швейцарыю, на зваротным шляху спыніўся ў Кракаве, дзе стаў членам Нумізматыка-археалагічнага таварыства.

Служба

Міравы суддзя Астрожскага павета Валынскай губерні.

Смерць

Памёр у сваім маёнтку Воліца ў Валынскай губерні (Расійская імперыя)[4][5].

Зноскі

Спасылкі

Antoni Narkiewicz-Jodko — publikacje w bibliotece Polona
Antoni Narkiewicz-Jodko