Антоніа Кастэхон Эспіноса (ісп.: Antonio Castejón Espinosa; 1 чэрвеня 1896 — 2 ліпеня 1979) — іспанскі ваенны дзеяч, генерал-лейтэнант. Удзельнік грамадзянскай вайны 1936—1939 гадоў.
Атрымаў ваенную адукацыю, пяхотны афіцэр, які належаў да ліку «афрыканістаў» (афіцэраў, якія доўгі час служылі ў Афрыцы). Да 1936 года быў маёрам Замежнага легіёну ў Марока. Актыўны ўдзельнік ваеннай змовы супраць урада Народнага Фронту. 17 ліпеня года маёр Кастэхон стаў адным з кіраўнікоў выступлення правых вайскоўцаў у Марока, якая паклала пачатак грамадзянскай вайне. Быў адным з кіраўнікоў захопу горада Тэтуан, дзе знаходзіўся Вярхоўны камісарыят Іспаніі ў Марока.
Пасля ўсталявання паўстанцамі кантролю над Марока Кастэхон вылецеў на самалёце ў Севілью, якая перайшла да таго часу пад кантроль мяцежных сіл. Удзельнічаў у перакідцы афрыканскай арміі на поўдзень Іспаніі, дзе па загадзе генерала Гансала Кейпа дэ Льяна ўсталёўваў кантроль над рознымі гарадамі Андалузіі. Пасля вяртання ў Севілью, 1 жніўня атрымаў загад генерала Франсіска Франка на чале камандзіра другой калоны афрыканскіх войскаў выступіць на поўнач для злучэння з войскамі генерала Эміліа Мола. Аперацыя праводзілася пад агульным кіраўніцтвам падпалкоўніка Хуана Ягуэ, аднак камандзіры калон (Кастэхон, падпалкоўнік Карлас Асенсіа Кабанільяс, маёр Тэлья) валодалі высокай ступенню самастойнасці. У склад кожнай калоны ўваходзілі байцы замежнага легіёна і «рэгуларэс» (мараканскіх войскаў пад камандаваннем іспанскіх афіцэраў), з адной або двума артылерыйскімі батарэямі).
Выступіўшы з Севіллі 3 жніўня і перасоўваючыся на грузавіках, калона Кастэхона падчас імклівага наступлення ўдзельнічала ў баях за гарады Сафра, Альмендралеха, Мерыда і Бадахос, а таксама шэрагу іншых населеных пунктаў у Эстрэмадуры, дайшоўшы да 3 верасня да Талавера-дэ-ла-Рэйна. Яна таксама была ўзяты штурмам. Войскі Кастэхона прымалі актыўны ўдзел ва ўзяцці Таледа і ў наступленні на Мадрыд восенню 1936 года, калі ім удалося прарваць абарону рэспубліканцаў. Удзельнічаў у няўдалым штурме Мадрыда ў раёне Універсітэцкага гарадка, падчас якога асабіста вадзіў салдат у атакі і быў цяжка паранены ў сцягно.
Быў выраблены ў палкоўнікі і ўдзельнічаў у бітве на рацэ Эбра ў якасці камандзіра дывізіі ў складзе арміі Андалузіі. У канцы вайны быў выраблены ў генералы. У далейшым працягнуў службу ў іспанскай арміі, займаў пасаду генерал-капітана другой ваеннай акругі са штабам у Севільі. Завяршыў ваенную кар’еру ў чыне генерал-лейтэнанта.