Антане́ла да Месі́на (італ.: Antonello da Messina каля 1429/1431 — 1479) — італьянскі мастак, бачны прадстаўнік паўднёвай італьянскай школы жывапісу эпохі ранняга Адраджэння.
Настаўнік Джыралама Алібрандзі(руск.) бел., празванага «Месінскім Рафаэлем».
Антанела нарадзіўся ў горадзе Месіна у Сіцыліі паміж 1429 і 1431 г. Пачатковае навучанне праходзіў у правінцыйнай школе, далёкай ад мастацкіх цэнтраў Італіі, дзе галоўнымі арыенцірамі з’яўляліся майстры Паўднёвай Францыі, Каталоніі і Нідэрландаў. Каля 1450 г. пераехаў у Неапаль. У пачатку 1450-х вучыўся ў Калантоніа(руск.) бел. — жывапісца, звязанага з нідэрландскай традыцыяй. У 1475—1476 гг. да Месіна наведаў Венецыю, дзе атрымліваў і выконваў заказы, пасябраваў з мастакамі, асабліва з Джавані Беліні, які ў вядомай меры пераняў жывапісную тэхніку да Месіна.
Сталая творчасць Антанела да Месіна ўяўляе сабой сплаў італьянскіх і нідэрландскіх элементаў. Ён адным з першых у Італіі стаў працаваць у тэхніцы чыстага алейнага жывапісу, шмат у чым запазычыўшы яе ў Ван Эйка.
Стыль мастака характарызуецца высокім узроўнем тэхнічнай віртуознасці, дбайнай прапрацоўкай дэталяў і цікавасцю да манументалізму формаў і глыбіні фону, уласцівых італьянскай школе.
На карціне «Мёртвы Хрыстос, якога падтрымліваюць анёлы» фігуры выразна вымалёўваюцца на азораным светлым фоне, дзе цьмяна адрозніваецца Месіна, родны горад мастака. Іканаграфія і эмацыйная трактоўка тэмы звязаныя з творчасцю Джавані Беліні.
Напісаныя ім у Венецыі карціны належаць да ліку лепшых. «Укрыжаванні» (1475, Антверпен) кажа пра нідэрландскую вывучку мастака.
У 1470-я значнае месца ў творчасці сталі займаць партрэты («Юнак», каля 1470; «Аўтапартрэт», каля 1473; «Мужчынскі партрэт», 1475 і іншыя), адзначаныя рысамі нідэрландскага мастацтва: цёмны нейтральны фон, дакладная перадача мімікі мадэлі. Яго партрэтнае мастацтва пакінула глыбокі след у венецыянскім жывапісе канца XV ст. — Пачатку XVI ст.
![]() |
Антанела да Месіна на Вікісховішчы |
---|