Анры Мішо (фр.: Henri Michaux; 24 мая 1899, Намюр, Бельгія — 19 кастрычніка 1984, Парыж) — французскі паэт і мастак з валонскімі, нямецкімі, іспанскімі каранямі.
У 1925 годзе, пасля пабачанай у Парыжы выстаўкі сюррэалістаў, пачаў займацца жывапісам і графікай. У 1937 годзе першая выстаўка жывапісных работ Мішо адбылася ў галерэі «Бібліятэкі Плеяды» ў Парыжы. У 1954 годзе ў якасці эксперыменту ўпершыню спрабуе мескалін, у 1956 годзе выпускае кнігу нарысаў аб эфектах наркотыкаў «Убогія цуды» з сарака васьмю ўласнымі малюнкамі. Пасля прэміі на венецыянскай Біенале 1960 года першая сусветная рэтраспектыва жывапісу і графікі Мішо адкрылася ў 1964 годзе ў амстэрдамскім музеі Стэдэлейк і жэнеўскай галерэі Мота. У далейшым рэтраспектыўныя выстаўкі не раз праходзілі ў найбуйнейшых музеях і галерэях Парыжа і Бруселя, Вены, Стакгольма і Лісабона, Нью-Ёрка, Манрэаля і Токіа.
Мішо — аўтар кнігі запісак пра Усход «Варвар у Азіі» (1933, у 1941 Борхес пераклаў яе на іспанскую), зборнікаў галюцынатарнай лірыкі і гратэскава-фантастычных вершаў у прозе «Унутраная прастора» (1944), «Жыццё ў шчылінах» (1944), «Тварам да засоваў» (1954), «Вялікія выпрабаванні духу з дадаткам незлічоных малых» (1966), эсэ пра жывапіс і мастакоў «Пераходы» (1950), зборнікаў афарызмаў «Вуглавыя апоры» (1971) і інш., многія з якіх сам ілюстраваў. Ад прысуджанай Мішо нацыянальнай прэміі Францыі па літаратуры (1964) ён адмовіўся.