.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst a,.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst span.iw{display:inline-block}.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst a::first-letter,.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst span.iw::first-letter{text-transform:capitalize}
Андраш Хегедзюш (венг.: Hegedüs András; 31 кастрычніка 1922, Сілшаркань — 23 кастрычніка 1999, Будапешт) — венгерскі камуністычны палітык перыяду Мацьяша Ракашы.
Нарадзіўся ў беднай сям’і; рана страціў бацьку Шандара Хегедзюша, выхоўваўся маці Ідай Гечэні. Сярэднюю адукацыю атрымаў у евангелічнай школе ў Сілшаркані, пры падтрымцы мясцовага святара здолеў паступіць у грамадзянскую школу ў Шопране. У 1941 годзе скончыў Евангелічны ліцэй у Шопране. Восенню таго ж года паступіў на чыгуначны факультэт Будапешцкага тэхналагічнага ўніверсітэта, рыхтаваўся стаць інжынерам-чыгуначнікам.
Знаёмства з дзеячамі моладзевага падполля Ферэнцам Донатам і Белай Салаі ў 1942 годзе прывяло Хегедзюша ў шэрагі нелегальнай Венгерскай камуністычнай партыі, якая вяла падпольную барацьбу супраць аўтарытарнага рэжыму Хорці. Хегедзюш наладзіў працу партыйнай ячэйкі ва ўніверсітэце, завошта ў жніўні 1944 года быў арыштаваны і асуджаны на два гады пазбаўлення волі, аднак ужо ў лістападзе 1944 года яму атрымалася бегчы і вярнуцца ў антыфашысцкае Супраціўленне. 24 чэрвеня 1945 быў дэлегаваны ў склад Часовага нацыянальнага сходу. З 1948 па 1949 год — супрацоўнік аддзела сельскай гаспадаркі і паведамлення Венгерскай партыі працы (ВПП), які пасля ўзначальваў да 1951 года. У 1951—1956 гадах член Палітбюро, Цэнтральнага камітэта і сакратарыята партыі.
Нягледзячы на сваю маладосць і неспрактыкаванасць, займаў пасаду прэм’ер-міністра Венгрыі ў 1955—1956 гадах. Ракашы прызначыў яго на гэту пасаду ў якасці кампраміснай фігуры заміж свайго галоўнага канкурэнта Імрэ Надзя. Падпісаў Варшаўскі дагавор ад імя ВНР. Бег у СССР 28 кастрычніка 1956 года — на пяты дзень паўстання 1956 года[7].
Вярнуўся ў Венгрыю ў 1958 годзе, але больш не браў удзел у палітыку, выкладаў сацыялогію. Сваю навуковую дзейнасць пачаткаў у Інстытуце эканомікі Венгерскай акадэміі навук (1958—1961), потым пераведзены намеснікам Камітэта статыстыкі Венгрыі (1961—1963). З 1963 па 1968 год узначальваў заснаваную ім жа Сацыялагічную даследчыцкую групу (пасля Інстытут сацыялогіі) пры Венгерскай акадэміі навук, а таксама быў рэдактарам выданні «Рэальнасць» (Valóság); з 1966 года выкладаў ва Універсітэце эканомікі імя Карла Маркса.
У 1968 годзе супольна з некалькімі калегамі засудзіў увод войскаў Арганізацыі Варшаўскага дагавора ў Чэхаславакію для падаўлення Пражскай вясны. У выніку яму забаранілі далей выкладаць сацыялогію і Хегедзюш пачаў працаваць галоўным навуковым саветнікам у міністэрстве прамысловасці Венгрыі. У 1973 годзе быў выключаны з камуністычнай партыі і звольнены з міністэрства. З 1975 года выйшаў на пенсію па ўзросту, у 1982 годзе змог аднавіцца выкладчыкам ва Універсітэце эканомікі. Выступіў супраць поўнамаштабнага ўкаранення капіталістычных адносін падчас «шокавай тэрапіі». У 1990 годзе арганізаваў Рабочую акадэмію, якую ўзначальваў да сваёй смерці ў 1999 годзе.
| Папярэднік: Імрэ Надзь |
Прэм'ер-міністр Венгрыі 1955–1956 |
Пераемнік: Імрэ Надзь |