Амброджа Берганьёнэ або Барганьёнэ, сапраўднае імя — Амброджа да Фасана (іт. Ambrogio Bergognone, Ambrogio da Fossano, 1453, Фасана, правінцыя Кунэа — 1523, Мілан) — італьянскі мастак ламбардскай школы.
Мянушка кажа пра яго прыцягненне да бургундскай школы, па манеры яму блізкі Вінчэнца Фопа. Выпрабаваў уплыў Леанарда да Вінчы. Найбольш вядомы працамі 1486—1494 у манастырскай абіцелі картэзіянцаў Чэртоза-дзі-Павія. Пазней працаваў у Мілане ў базіліцы Сант-Эўсторджа і царквы Сан-Сатыра, пасля 1497 — у Лодзі, у 1512 — у Бергама, незадоўга да смерці — зноў у Мілане, у базіліцы Сан-Сімплічана.
Яго завяшчанне датавана 4 красавіка 1523 г., у тым жа годзе ён памёр. Адным з яго вучняў лічаць Бернардына Луіні.